I. 1 Publi(c)o Helvio Pertinaci pater libertinus Helvius Successus fuit,
qui filio nomen ex continuatione lanariae negotiationis, quod pertinaciter
eam rem generet, inpossuisse fatetur. 2 Natus est Pertinax in Appennino
in villa matris. equus pullus ea hora, qua natus est, in tegulas ascendit
atque ibi breviter commoratus decidit exspiravit. 3 Hac re motus pater ad
Chaldaeum venit. Qui cum illi futura ingentia praedixisset, stipem se
perdidisse dixit. 4 Puer litteris elementariis et calculo inbutus, datus
etiam Graeco grammatico atque inde Sulpicio Apollinari, post quem idem
Pertinax grammaticen professus est. 5 Sed cum in ea minus quaestus
proficeret, per Lollianum Avitum, consularem virum, patris patronum,
ducendi ordinis dignitatem petit. 6 Dein praefectus cohortis in Syriam
profectus, Tito Aurelio imperatore a praeside Syriae, quod sine
diplomatibus cursum usurpaverat, pedibus ab Antiochia ad legationem suam
iter facere coactus est.
II. 1 Bello Parthico industria sua pro meritus in Brittaniam translatus
ea cretentus. Post in Moesia rexit alam. 2 Deinde alimentis dividendis
in via Aemilia procuravit. Inde clasem Germanicam rexit. 3 Mater eum
usque in Germaniam prosecuta est ibique obiit; cuius etiam sepulchrum
stare nunc dicitur. 4 Inde ad ducenum sestertiorum stipendium translatus
in Daciam suspectusque a Marco quorundam impar artibus remotus est et
postea per Claudium Pompeianum, generum Marci, quasi adiutor eius futurus
vexillis regendis adscitus est. 5 In quo munere adprobatus lectus est in
senatum. 6 Postea iterum re bene gesta prodita est factio, quae illi
concinnata fuerat, Marcusque imperator, ut conpensaret iniuriam,
praetorium eum fecit et primae legioni regendae inposuit, statimque
Raetias et Noricum ab hosti vindicavit. 7 Ex quo eminente industria
studio Marci imperatoris consul est designatus. 8 Extat oratio apud
Marium Maximum laudes eius continens et omnia, vel quae fecit vel quae
perpessus est. 9 Et praeter illam orationem, quam longum fuit conectere,
saepissime Pertinax a Marco et in contione militari et in senatu laudatus
est, doluitque palam Marcus quod senator esset, praef. praet. fieri a se
non posse. 10 Cassiano motu conposito e Syria ad Danubii tutelam
profectus est atque inde Moesiae utriusque, mox Daciae regimen accepit.
11 Bene gestis his provinciis Syriam meruit.
III. 1 Integre se usque ad Syriae regimen Pertinax tenuit. Post excessum
Marci pecuniae studuit; quare etiam dictis popularibus lacessitus. 2
Curiam Romanam post quattuor provincias consulares, quia consulatu absens
gesserat, iam dives ingressus est, cum eam senator antea non vidisset. 3
Iussus est praeterea statim a Perenne in Liguriam secedere in villam
paternam; nam pater eius tabernam coactiliariam in Liguria exercuerat. 4
Sed posteaquam in Liguriam venit, multis agris coemptis tabernam manente
forma priore infinitis aedificiis circumdedit; fuitque illic per
triennium et mercatus est per suos servos. 5 Occiso sane Perenni Commodus
Pertinaci satisfecit eumque petit <per> litteras, ut ad Brittanniam
proficisceretur. 6 Profectusque milites ab omni seditione deterruit, cum
illi quem cum imperatorem vellent haberet ipsum specialiter Pertinacem. 7
Tunc Pertinax malivolentiae notam subit, quod dictus est insimulasse apud
Commodum adfectati imperii Antistium Burrum et Arrium Antoninum. 8 Et
seditiones quidem contra Commodum ipse conpescuit in Brittannia, verum
ingens periculum adit seditione legionis paene occisus, certe inter
occisos relictus. 9 Quam quidem rem idem Pertinax acerrime vindicavit.
10 Denique postea veniam legationis petit dicens sibi ob defensam
disciplinam infestas esse legiones.
IV. 1 Accepto successore alimentorum ei cura mandata est. 2 Dein pro
consule Africae factus est. In quo proconsulatu multas seditiones
perpessus dicitur vaticinationibus canum, quae templo Caelestis emergunt.
Post hoc praef. urbi factus. 3 In qua praefectura post Fuscianum, hominem
severum, Pertinax mitissimus et humanissimus fuit et ipsi Commodo plurimum
placuit, quia - illi esse iterum consul Pertinax factus est. 4 Tunc
Pertinax interficiendi Commodi conscientiam delatam sibi ab aliis non
fugit. 5 Commodo autem interempto Laetus praef. praet. et Eclectus
cubicularius ad eum venerunt, ut eum confirmarent, atque in castra
duxerunt. 6 Illic Pertinax milites adlocutus est, donativum promisit,
ingeri sibi imperium a Laeto et Eclecto dixit. 7 Fictum est autem, quod
morbo esset Commodus extinctus, quia et milites, ne temptarentur,
pertimescebant. Denique a paucis primum est Pertinax imperator
appellatus. 8 Factus est autem sexagenario maior imp(erator) p(ridie)
kal.Ian. 9 De castris nocte cum ad senatum venisset et cellam curiae
iussisset aperiri, neque inveniretur aedituus, in templo Concordiae
resedit. 10 Et cum ad eum Claudius Pompeianus, gener Mar(i)ci, venisset
casumque Commodi lacrimasset, hortatus Pertinax, ut imperium sumeret. Sed
ille recusavit, quia iam imperatorem Pertinacem videbat. 11 Statim ergo
omnis magistratus cum consule ad curiam venerunt ingre Pertinacem nocte
imperatorem appellaverunt.
V. 1 Ipse autem Pertinax post laudes suas a consulibus dictas et post
vituperationem Commodi adclamationibus senatus ostensam egit gratias
senatui et praecipue Laeto, praefecto praetorii, quo auctore et Commodus
interemptus et ipse imperator est factus. 2 Sed cum Laeto gratias egisset
Pertinax, Falco consul dixit : " Qualis imperator es futurus, hinc
intellegimus, quod Laetum et Marciam ministros scelerum Commodi, post te
videmus." 3 Cui Pertinax respondit : " Iuvenis es consul nec parendi scis
necessitates. Paruerunt inviti Commodo, sed ubi habuerunt facultatem,
quid semper voluerint, ostenderunt." 4 Eadem die, qua Augustus est
appellatus, et Flavia Titiana uxor eius Augusta est appellata, his horis
quibus ille in Capitolio vota solvebat. 5 Primus sane omnium ea die, qua
Augustus est appellatus, etiam patris patriae nomen recepit, 6 (nec) simul
etiam imperium proconsulare nec <non> ius quartae relationis; quod ominis
loco fuit Pertinaci. 7 Ad Palatium ergo Pertinax profectus, quod tunc
vacuum erat, quia Commodus in Vectilianis occisus est, petenti signum
prima die tribuno dedit "militemus" exprobrans utique segnitiam temporum
superiorum; quod quidem etiam ante in omnibus ducatibus dederat.
VI. 1 Exprobrationem autem istam milites non tulerunt statimque de
imperatore mutando cogitarunt. 2 Ea die etiam ad convivium magistratus et
proceres senatus rogavit quam consuetudinem Commodus praetermiserat. 3
Sane cum postero kalendarum die statuae Commodi deicerentur, gemuerunt
milites, simul quia iterum signum idem dederat imperator. Timebatur autem
militia sub sene imperatore. 4 Denique tertium nonarum diem Votis ipsis
milites Triarium Maternum Lascivium, senatorem nobilem, ducere in castra
voluerunt, ut eum rebus Romanis inponerent. 5 Sed ille nudus fugit atque
ad Pertinacem in Palatium venit et post ex urbe decessit. 6 Timore sane
Pertinax coactus omnia, quae Commodus militibus et veteranis dederat,
confirmavit. 7 Suscipere se etiam imperium a senatu dixit, quod iam
sponte inierat. 8 Quaestionem maiestatis penitus tulit cum iureiurando,
revocavit etiam eos, qui deportati fuerant crimine maiestatis, eorum
memoria restituta, qui occisi fuerant. 9 Filium eius senatus Caesarem
appellavit. Sed Pertinax nec uxoris Augustae appellationem recepit et de
filio dixit : "Cum meruerit". 10 Et cum Commodus allectionibus innumeris
praetorias miscuisset, senatus consultum Pertinax fecit iussitque eos, qui
praeturas non gessissent sed allectione accepissent, post eos esse, qui
vere praetores fuissent. 11 Sed hinc quoque grande odium sibi multorum
commovit. Census retractari iussit.
VII. 1 Delatores cunctos graviter puniri iussit et tamen mollius quam
priores imperatores, unicuique dignitati, si delationis crimen incurreret,
poenam statuens. 2 Legem sane tulit, ut testamenta priora non prius
essent inrita quam alia perfecta essent, neve ob hoc fiscus aliquando
succederet; 3 ipseque professus est nullius se aditurum hereditatem, quae
aut adulatione alicuius delata esset aut lite (aut) perplexa, ut legitimi
heredes et necessarii privarentur. Addiditque senatus consulto haec verba
: 4 " Satius est, p.c., inopem rem p. optinere quam ad divitiarum cumulum
per discriminum atque dedecorum vestigia pervenire." 5 Donativa et
congiaria, quae Commodus promiserat, solvit. 6 Annonae consultissime
providit. Et cum tantam penuriam aerarii haberet, ut praeter decies
sestertium non se invenisse fateretur, coactus est ea exigere, quae
Commodus indixerat, contra quam professus fuerat. 7 Denique adgressus eum
Lollianus Gentianus consularis, quod contra promissum faceret,
necessitatis rationem accepit. 8 Auctionem rerum Commodi habuit, ita ut
et pueros et concubinas vendi iuberet, exceptis his qui per vim Palatio
videbantur inserti. 9 Et de his, quos vendi iussit, multi postea reducti
ad ministerium oblectarunt senem. Quidam per alios principes usque ad
senatorim dignitatem pervenerunt. 10 Scurras turpissimorum nominum
dedecora perferentes proscripsit ac vendidit. 11 Cuius nundinationis
pecuniam, quae ingens fuit, militibus donativo dedit.
VIII. 1 A libertis etiam ea exegit, quibus Commodo vendente ditati
fuerant. 2 Auctio sane rerum Commodi in his insignior fuit : vestis
subtegmine serico aureis filis (insignior) prae>er tunicas paenulasque
lacernas et chirodytas Dalmatarum et cirratas militares purpureasque
clamydes Graecanicas atque castrenses, 3 et cuculli Bardaici et saga
armaque gladiatoria gemmis auroque composita 4 <vendidit> et maceras
Herculaneas et torques gladiatorias vasaque electro, auro, ebore, argento
vitroque composita 5 atque etiam phando vitrobuli ex materie eadem et vasa
Samnitica calfactandae resinae ac pici devellendis hominibus ac
leviginandis. 6 Nec non vehicula arte fabricae nova perplexis diversisque
rotarum orbibus et exquisitis sedilibus nunc ad solem declinandum nunc ad
spiritus opportunitatem per vertiginem; 7 et alia iter metientia horasque
monstrantia et cetera vitiis eius convenientia. 8 Reddidit praeterea
dominis eos, qui se exprivatis domibus in aulam contulerant. 9 Convivium
imperatorium ex inmenso ad certum revocavit modum. 10 Sumptus etiam omnes
Commodi recidit. Exemplo autem imperatoris, cum ille parcius se ageret,
ex omnium continentia vilitas nata est; 11 nam imperatorium sumptum
pulsis non necessariis ad soliti dimidium detraxit.
IX. 1 Praemia militantibus posuit. Aes alienum, quod primo imperii
tempore contraxerat, solvit. Aerarium in suum statum restituit. 2 Ad
opera publica certum sumptum constituit. Reformandis viis pecuniam
contulit. Stipendia plurimis retro debita exolvit. Obeundis postremo
cunctis muneribus fiscum parem fecit. 3 Alimentaria etiam conpendia, quae
novem annorum ex instituto Traiani debebantur, obdurata verecundia
sustulit. 4 Avaritiae suspicione privatus non caruit, cum aput vada
Sabatia oppressis fenore possessoribus latius suos tenderet fines. 5
Denique ex versu Luciliano agrarius mergus est appellatus. 6 Multi autem
eum etiam in provinciis, quas consularis gessit, sordide se egisse in
litteras rettulere; nam vacationes et legationes militares dicitur
vendidisse. 7 Denique cum parentum minimum esset patrimonium et nulla
hereditas obvenisset, subito dives est factus. 8 Omnibus sane
possessiones suas reddidit, quibus Commodus ademerat, sed non sine pretio.
9 Senatui legitimo semper inter fuit ac semper aliquid rettulit. Civilem
se salutantibus et interpellantibus semper exhibuit. Eos, qui calumniis
adpetiti per servos fuerant, damnatis (servis) delatoribus liberavit in
crucem sublatis talibus servis, aliquos etiam mortuos vindicavit.
X. 1 Insidias paravit ei Falco - conquestus est in senatu - volens
imperare. 2 Quo quidem - credidit, dum sibi quidam servus, quasi Fabiae -
setiqui filius ex Ceioni Commodi familia, Palatinam domum ridicule
vindicasset - cognitusque iussus est flagellis caesus domino restitui. 3
In cuius vindicta hi, qui oderant Pertinacem, occasionem seditionis
invenisse dicuntur. 4 Falconi tamen pepercit et a senatu inpunitatem eius
petit. 5 Denique Falco in rebus suis securus vixit et herede filio
periit. 6 Quamvis multi Falconem nescisse dixerint imperium sibi parari.
7 Alii etiam servis, qui rationes interverterant, falsis testimoniis
adpetitum eum esse dixerunt. 8 Sed Pertinaci factio praeparata est per
Laetum praefectum praetorii et eos, quos Pertinacis sanctimonia
offenderat. 9 Laetum enim paenituerat, quod imperatorem fecerat
Pertinacem, idcirco quia eum velut stultum intimatorem nonnullarum rerum
reprehendebat. 10 Grave praeterea militibus visum, quod in causa Falconis
multos milites ad unius servi testimonium occidi praeceperat.
XI. 1 Trecenti igitur de castris armati ad imperatorias aedes cuneo
milites venere. 2 Eadem tamen die immolante Pertinace negatur in hostia
cor repertuet cum id vellet procurare, caput extorum non deprehendit. Et
tunc quidem omnes milites in castris manebant. 3 Qui cum castris ad
obsequium principis convenissent et Pertinax eo die processionem, <quam>
ad Athenaeum paraverat, ut audiret poetam, ob sacrificii praesagium
distulisset, hi, qui ad obsequium venerant, redire in castra coeperunt. 4
Sed subito globus ille in Palatium pervenit neque aut arceri potu aut
imperatori nuntiari. 5 Enimvero tantum odium in Pertinacem omnium
aulicorum fuit, ut ad facinus milites hortarentur. 6 Supervenerunt
Pertinaci, cum ille aulicum famulitium ordinaret, ingressique porticus
Palatii usque ad locum, qui appellatur Sicilia et Iovis cenatio. 7 Hoc
cognito Pertinax Laetum praef. praet. ad eos misit. Sed ille declinatis
militibus per porticus egressus adoperto capite domum se contulit. 8
Verum cum ad interiora prorumperent, Pertinax ad eos processit eosque
longa et gravi oratione placavit. 9 Sed cum Tausius quidam, unus e
Tungris, in iram et in timorem milites loquendo adduxisset, hastam
inpectus Pertinacis obiecit. 10 Tunc ille precatus Iovem Ultorem toga
caput operuit atque a ceteris confossus est. 11 Et Eclectus quidem
confossis duobus cum eodem perit, 12 reliqui autem cubicularii palatini
(nam suos statim, ut imperator factus est, filiis emancipatis dederat)
diffugerunt. 13 Multi sane dicunt etiam cubiculum milites inrupisse atque
illic circa lectum fugientem Pertinacem occidisse.
XII. 1 Fuit autem senex venerabilis, inmissa barba, reflexo capillo,
habitudine corporis pinguiore, ventre prominulo, statura imperatoria,
eloque mediocri et magis blandus quam benignus nec umquam creditus
simplex. 2 Et cum verbis esset affabilis, re erat inliberalis ac prope
sordidus, ut dimidiatas lactucas et cardus in privata vita conviviis
adponeret. 3 Et nisi quid missum esset edulium, quotquot essent amici,
novem libras carnis per tres missus ponebat. 4 Si autem plus aliquid
missum esset, etiam in alium diem differebat, cum semper ad convivium
multos vocaret. 5 Imperator etiam, si sine convivis esset, eadem
consuetudine cenitabat. 6 Amicis si quando de prandio suo mittere voluit,
misit offulas binas aut omasi partem, aliquando lumbos gallinacios.
Fasianum numquam privato convivio comedit aut alicui misit. 7 Cum sine
amicis cenaret, adhibebat uxorem suam et Valerianum, qui cum eodem
docuerat,
XIII. 1 Imperium et omnia imperialia sic horruit, ut sibi semper
ostenderet displicere. Denique non alium se, quam fuerat, videri volebat.
2 Fuit in curia honorificentissimus, ita ut senatum faventem adoraret et
quasi praefectus urbi cum omnibus sermonem participaret. 3 Voluit etiam
imperium deponere atque ad privatam vitam redire. 4 Filios suos in
Palatio nutriri noluit. Tam parcus autem et tam lucri cupidus fuit, ut
apud Vada Sabatia mercaturas exerecuerit imp(erator) per homines suos, non
aliter quam privatus solebat. 5 Nec multum tamen amatus est, si quidem
omnes, qui libere fabulas conferebant, male Pertinacem loquebantur,
chrestologum eum appellantes, qui bene loqueretur et male faceret. 6 Nam
et cives sui, qui ad eum confluxerant iam imperatorem et nihil de eo
meruerant, sic eum appellabant. Munera quoque lucri libidine libenter
accepit. 7 Reliquit filium et filiam superstites et uxorem, Flavi
Sulpiciani filiam, quem praef. urbi loco suo fecerat. 8 Circa uxoris
pudicitiam minus curiosus fuit, cum palam citharoedum illa diligeret.
Ipse praeterea Cornificiam infamissime dicitur dilexisse. 9 Libertos
aulicos vehementissime conpressit, unde grande quoque odium contraxit.
XIV. 1 Signa interitus haec fuerunt : ipse ante triduum quam occideretur
in piscina sibi visus est videre hominem cum gladio infestantem. 2 Et ea
die, qua occisus est, negabant in oculis eius pupulas cum imaginibus, quas
reddunt spectantibus, visas. 3 Et cum apud lares sacrificaret, carbones
vivacissimi extincti sunt, cum inflammari soleant. Et, ut supra dictum
est, cor et caput in hostiis non est repertum. Stellae etiam iuxta solem
per diem clarissimae visa ante diem quam obiret. 4 Et ipse omen de
Iuliano successore dedisse dicitur. Nam cum ei Didius Iulianus fratis
filium obtulisset, cui despondebat filiam suam, adhortatus (est) iuvenem
ad patrui observationem, adiecit : "Observa collega et successorem meum";
5 nam ante Iulianus ei et in consulatu collega fuerat et in proconsulatu
successerat. 6 Milites eum et aulici odio habuerunt, populus mortem eius
indigni tulit, quia videbat omnia per eum antiqua posse restitui. 7 Caput
eius conto fixum milites, qui eum occiderant, per urbem in castra
pertulerunt. 8 Reliquiae eius recuperato capite in sepulchro avi uxoris
locatae sunt. 9 Et Iulianus, successor illius, corpus eius quanto potuit
honore funeratus est, cum id in Palatio repperisset. 10 Qui numquam eius
ullam mentionem vel apud populum vel apud senatum publice fecit, sed cum
ipse quoque a militibus desertus iam esset, per senatum et populum
Pertinax in deos relatus est.
XV. 1 Sub Severo autem imperatore cum senatus ingens testimonium
habuisset Pertinax, funus imaginarium ei et censorium ductum est, et ab
ipso Severo funebri laudatione ornatus est. 2 Ipse autem Severus amore
boni principis a senatu Pertinacis nomen accepit. 3 Filius Pertinacis
patri flamen est factus. 4 Marciani sodales, qui divi Marci sacra
curabant, Helviani sunt dicti propter Helvium Pertinacem. 5 Circenses et
imperii natalis additi, qui a Severo postea sublati sunt, et genitalicii,
qui manent. 6 Natus autem kal. Augustis Vero et Bibulo conss.
Interfectus est V kal. Apr. Falcone et Claro conss. Vixit annis LX
mensibus VII diebus XXVI. Imperavit mensibus II diebus XXV. 7 Congiarium
dedit populo denarios centenos. Praetorianis promisit milia nummum, sed
dedit sena. Quod exercitibus promissum est, datum non est, quia mors eum
praevenit. 8 Horruisse autem illum imperium epistula docet, quae vitae
illius a Mario Maximo apposita est. Quam ego inseri ob nimiam
longitudinem nolui.
Historia Augusta The Latin Library The Classics Page