I. VXORI

Aequor Iasonio pulsatum remige primum
       quaeque nec hoste fero nec niue, terra, cares,
ecquod erit tempus quo uos ego Naso relinquam,
       in minus hostili iussus abesse loco?
An mihi barbaria uiuendum semper in ista                    5
       inque Tomitana condar oportet humo?
Pace tua, si pax ulla est tua, Pontica tellus,
       finitimus rapido quam terit hostis equo,
pace tua dixisse uelim: 'Tu pessima duro
       pars es in exilio, tu mala nostra grauas.                    10
Tu neque uer sentis cinctum florente corona,
       tu neque messorum corpora nuda uides,
nec tibi pampineas autumnus porrigit uuas,
       cuncta sed inmodicum tempora frigus habent.
Tu glacie freta uincta tenes, et in aequore piscis                    15
       inclusus tecta saepe natauit aqua.
Nec tibi sunt fontes, laticis nisi paene marini,
       qui potus dubium sistat alatne sitim.
Rara, neque haec felix, in apertis eminet aruis
       arbor et in terra est altera forma maris.                    20
Non auis obloquitur, nisi siluis si qua remota
       aequoreas rauco gutture potat aquas.
Tristia per uacuos horrent absinthia campos
       conueniensque suo messis amara loco.
Adde metus et quod murus pulsatur ab hoste                    25
       tinctaque mortifera tabe sagitta madet,
quod procul haec regio est et ab omni deuia cursu
       nec pede quo quisquam nec rate tutus eat.
Non igitur mirum finem quaerentibus horum
       altera si nobis usque rogatur humus.                    30
Te magis est mirum non hoc euincere, coniunx,
       inque meis lacrimas posse tenere malis.
Quid facias quaeris? Quaeras hoc scilicet ipsum,
       inuenies, uere si reperire uoles.
Velle parum est: cupias ut re potiaris oportet                    35
       et faciat somnos haec tibi cura breues.
Velle reor multos: quis enim mihi tam sit iniquus
       optet ut exilium pace carere meum?
Pectore te toto cunctisque incumbere neruis
       et niti pro me nocte dieque decet.                    40
Vtque iuuent alii, tu debes uincere amicos
       uxor et ad partis prima uenire tuas.
Magna tibi inposita est nostris persona libellis:
       coniugis exemplum diceris esse bonae.
Hanc caue degeneres, ut sint praeconia nostra                    45
       uera; uide Famae quod tuearis opus.
Vt nihil ipse querar, tacito me Fama queretur,
       quae debet fuerit ni tibi cura mei.
Exposuit memet populo Fortuna uidendum
       et plus notitiae quam fuit ante dedit.                    50
Notior est factus Capaneus a fulminis ictu,
       notus humo mersis Amphiaraus equis.
Si minus errasset, notus minus esset Vlixes,
       magna Philoctetae uulnere fama suo est.
Si locus est aliquis tanta inter nomina paruis,                    55
       nos quoque conspicuos nostra ruina facit.
Nec te nesciri patitur mea pagina, qua non
       inferius Coa Bittide nomen habes.
Quicquid ages igitur, scena spectabere magna
       et pia non paucis testibus uxor eris.                    60
Crede mihi, quotiens laudaris carmine nostro,
       qui legit has laudes, an mereare rogat.
Vtque fauere reor plures uirtutibus istis,
       sic tua non paucae carpere facta uolent.
Quarum tu praesta ne liuor dicere possit:                    65
       "Haec est pro miseri lenta salute uiri".
Cumque ego deficiam nec possim ducere currum,
       fac tu sustineas debile sola iugum.
Ad medicum specto uenis fugientibus aeger:
       ultima pars animae dum mihi restat, ades,                    70
quodque ego praestarem, si te magis ipse ualerem,
       id mihi, cum ualeas fortius ipsa, refer.
Exigit hoc socialis amor foedusque maritum.
       Moribus hoc, coniunx, exigis ipsa tuis.
Hoc domui debes de qua censeris, ut illam                    75
       non magis officiis quam probitate colas.
Cuncta licet facias, nisi eris laudabilis uxor,
       non poterit credi Marcia culta tibi.
Nec sumus indigni nec, si uis uera fateri,
       debetur meritis gratia nulla meis.                     80
Redditur illa quidem grandi cum fenore nobis
       nec te, si cupiat, laedere rumor habet,
sed tamen hoc factis adiunge prioribus unum,
       pro nostris ut sis ambitiosa malis,
Vt minus infesta iaceam regione labora,                    85
       clauda nec officii pars erit ulla tui.
Magna peto, sed non tamen inuidiosa roganti,
       utque ea non teneas, tuta repulsa tua est.
Nec mihi suscense, totiens si carmine nostro
       quod facis ut facias teque imitere rogo.                    90
Fortibus adsueuit tubicen prodesse suoque
       dux bene pugnantis incitat ore uiros.
Nota tua est probitas testataque tempus in omne:
       sit uirtus etiam non probitate minor.
Nec tibi Amazonia est pro me sumenda securis                    95
       aut excisa leui pelta gerenda manu.
Numen adorandum est, non ut mihi fiat amicum,
       sed sit ut iratum quam fuit ante minus.
Gratia si nulla est, lacrimae tibi gratia fient:
       hac potes aut nulla parte mouere deos.                    100
Quae tibi ne desint, bene per mala nostra cauetur
       meque uiro flendi copia diues adest;
utque meae res sunt, omni, puto, tempore flebis:
       has fortuna tibi nostra ministrat opes.
Si mea mors redimenda tua, quod abominor, esset,                    105
       Admeti coniunx quam sequereris erat.
Aemula Penelopes fieres, si fraude pudica
       instantis uelles fallere nupta procos.
Si comes extincti manes sequerere mariti,
       esset dux facti Laudamia tui.                    110
Iphias ante oculos tibi erat ponenda uolenti
       corpus in accensos mittere forte rogos.
Morte nihil opus est, nihil Icariotide tela:
       Caesaris est coniunx ore precanda tuo
quae praestat uirtute sua, ne prisca uetustas                    115
       laude pudicitiae saecula nostra premat,
quae Veneris formam, mores Iunonis habendo
       sola est caelesti digna reperta toro.
Quid trepidas et adire times? Non inpia Progne
       filiaue Aeetae uoce mouenda tua est,                    120
nec nurus Aegypti, nec saeua Agamemnonis uxor,
       Scyllaque quae Siculas inguine terret aquas,
Telegoniue parens uertendis nata figuris
       nexaque nodosas angue Medusa comas,
femina sed princeps, in qua Fortuna uidere                    125
       se probat et caecae crimina falsa tulit,
qua nihil in terris ad finem solis ab ortu
       clarius excepto Caesare mundus habet.
Eligito tempus captatum saepe rogandi,
       exeat aduersa ne tua nauis aqua.                    130
Non semper sacras reddunt oracula sortis
       ipsaque non omni tempore fana patent.
Cum status Vrbis erit qualem nunc auguror esse,
       et nullus populi contrahet ora dolor,
cum domus Augusti Capitoli more colenda                    135
       laeta, quod est et sit, plenaque pacis erit,
tum tibi di faciant adeundi copia fiat,
       profectura aliquid tum tua uerba putes.
Si quid aget maius, differ tua coepta caueque
       spem festinando praecipitare meam.                    140
Nec rursus iubeo, dum sit uacuissima, quaeras:
       corporis ad curam uix uacat illa sui.
Omnia . . . . . . . . . . . . . . .
       per rerum turbam tu quoque oportet eas.
Cum tibi contigerit uultum Iunonis adire,                    145
       fac sis personae quam tueare memor.
Nec factum defende meum: mala causa silenda est.
       Nil nisi sollicitae sint tua uerba preces.
Tum lacrimis demenda mora est submissaque terra
       ad non mortalis brachia tende pedes.                    150
Tum pete nil aliud saeuo nisi ab hoste recedam:
       hostem Fortunam sit satis esse mihi.
Plura quidem subeunt, sed sunt turbata timore;
       haec quoque uix poteris uoce tremente loqui.
Suspicor hoc damno fore non tibi: sentiet illa                    155
       te maiestatem pertimuisse suam.
Nec tua si fletu scindentur uerba, nocebit:
       interdum lacrimae pondera uocis habent.
Lux etiam coeptis facito bona talibus adsit
       horaque conueniens auspiciumque fauens,                    160
sed prius inposito sanctis altaribus igni
       tura fer ad magnos uinaque pura deos,
e quibus ante omnes Augustum numen adora
       progeniemque piam participemque tori.
Sint utinam mites solito tibi more tuasque                    165
       non duris lacrimas uultibus aspiciant!

II. COTTAE

Quam legis a nobis missam tibi, Cotta, salutem,
       missa sit ut uere perueniatque precor.
Namque meis sospes multum cruciatibus aufers
       utque sit in nobis pars bona salua facis.
Cumque labent aliqui iactataque uela relinquant,                    5
       tu lacerae remanes ancora sola rati.
Grata tua est igitur pietas, ignoscimus illis
       qui cum Fortuna terga dedere fugae.
Cum feriant unum, non unum fulmina terrent
       iunctaque percusso turba pauere solet.                    10
Cumque dedit paries uenturae signa ruinae,
       sollicito uacuus fit locus ille metu.
Quis non e timidis aegri contagia uitat
       uicinum metuens ne trahat inde malum?
Me quoque amicorum nimio terrore metuque,                    15
       non odio quidam destituere mei.
Non illis pietas, non officiosa uoluntas
       defuit: aduersos extimuere deos.
Vtque magis cauti possunt timidique uideri,
       sic adpellari non meruere mali.                    20
Aut meus excusat caros ita candor amicos
       utque habeant de me crimina nulla fauet.
Sint hi contenti uenia signentque licebit
       purgari factum me quoque teste suum.
Pars estis pauci melior, qui rebus in artis                    25
       ferre mihi nullam turpe putastis opem.
Tunc igitur meriti morietur gratia uestri,
       cum cinis absumpto corpore factus ero.
Fallor et illa meae superabit tempora uitae,
       si tamen a memori posteritate legar.                    30
Corpora debentur maestis exsanguia bustis,
       effugiunt structos nomen honorque rogos.
Occidit et Theseus et qui comitauit Orestem,
       sed tamen in laudes uiuit uterque suas.
Vos etiam seri laudabunt saepe nepotes                    35
       claraque erit scriptis gloria uestra meis.
Hic quoque Sauromatae iam uos nouere Getaeque,
       et tales animos barbara turba probat.
Cumque ego de uestra nuper probitate referrem
       --nam didici Getice Sarmaticeque loqui--                    40
forte senex quidam, coetu cum staret in illo,
       reddidit ad nostros talia uerba sonos:
'Nos quoque amicitiae nomen, bone, nouimus, hospes,
       quos procul a uobis Pontus et Hister habet.
Est locus in Scythia--Tauros dixere priores--                    45
       qui Getica longe non ita distat humo.
Hac ego sum terra--patriae nec paenitet--ortus.
       Consortem Phoebi gens colit illa deam.
Templa manent hodie uastis innixa columnis
       perque quater denos itur in illa gradus.                    50
Fama refert illic signum caeleste fuisse,
       quoque minus dubites, stat basis orba dea
araque, quae fuerat natura candida saxi,
       decolor adfuso sanguine tincta rubet.
Femina sacra facit taedae non nota iugali,                    55
       quae superat Scythicas nobilitate nurus.
Sacrifici genus est, sic instituere parentes,
       aduena uirgineo caesus ut ense cadat.
Regna Thoas habuit Maeotide clarus in ora,
       nec fuit Euxinis notior alter aquis.                    60
Sceptra tenente illo liquidas fecisse per auras
       nescio quam dicunt Iphigenian iter,
quam leuibus uentis sub nube per aequora uectam
       creditur his Phoebe deposuisse locis.
Praefuerat templo multos ea rite per annos,                    65
       inuita peragens tristia sacra manu,
cum duo uelifera iuuenes uenere carina
       presseruntque suo litora nostra pede.
Par fuit his aetas et amor, quorum alter Orestes,
       ast Pylades alter: nomina fama tenet.                    70
Protinus inmitem Triuiae ducuntur ad aram,
       euincti geminas ad sua terga manus.
Spargit aqua captos lustrali Graia sacerdos,
       ambiat ut fuluas infula longa comas,
dumque parat sacrum, dum uelat tempora uittis,                    75
       dum tardae causas inuenit ipsa morae:
"Non ego crudelis, iuuenes, ignoscite, dixit,
       sacra suo facio barbariora loco.
Ritus is est gentis. Qua uos tamen urbe uenitis
       quodue parum fausta puppe petistis iter?"                    80
Dixit et audito patriae pia nomine uirgo
       consortes urbis comperit esse suae:
"Alter ut e uobis, inquit, cadat hostia sacris,
       ad patrias sedes nuntius alter eat."
Ire iubet Pylades carum periturus Orestem;                    85
       hic negat inque uices pugnat uterque mori.
Extitit hoc unum quo non conuenerit illis:
       cetera par concors et sine lite fuit.
Dum peragunt iuuenes pulchri certamen amoris,
       ad fratrem scriptas exarat illa notas.                     90
Ad fratrem mandata dabat, cuique illa dabantur,
       --humanos casus aspice!--frater erat.
Nec mora, de templo rapiunt simulacra Dianae
       clamque per inmensas puppe feruntur aquas.
Mirus amor iuuenum; quamuis abiere tot anni,                    95
       in Scythia magnum nunc quoque nomen habent.'
Fabula narrata est postquam uulgaris ab illo,
       laudarunt omnes facta piamque fidem.
Scilicet hac etiam, qua nulla ferocior ora est,
       nomen amicitiae barbara corda mouet.                    100
Quid facere Ausonia geniti debetis in urbe,
       cum tangant duros talia facta Getas?
Adde quod est animus semper tibi mitis et altae
       indicium more nobilitatis habent
quos Volesus patrii cognoscat nominis auctor,                    105
       quos Numa maternus non neget esse suos
adiectique probent genetiua ad nomina Cottae,
       si tu non esses, interitura domus.
Digne uir hac serie, lasso succurrere amico
       conueniens istis moribus esse puta.

III. FABIO MAXIMO

Si uacat exiguum profugo dare tempus amico,
       o sidus Fabiae, Maxime, gentis, ades,
dum tibi quae uidi refero, seu corporis umbra
       seu ueri species seu fuit ille sopor.
Nox erat et bifores intrabat luna fenestras,                    5
       mense fere medio quanta nitere solet.
Publica me requies curarum somnus habebat
       fusaque erant toto languida membra toro,
cum subito pennis agitatus inhorruit aer
       et gemuit paruo mota fenestra sono.                    10
Territus in cubitum releuo mea membra sinistrum,
       pulsus et e trepido pectore somnus abit.
Stabat Amor, uultu non quo prius esse solebat,
       fulcra tenens laeua tristis acerna manu,
nec torquem collo neque habens crinale capillo                    15
       nec bene dispositas comptus ut ante comas.
Horrida pendebant molles super ora capilli
       et uisa est oculis horrida penna meis,
qualis in aeriae tergo solet esse columbae
       tractatam multae quam tetigere manus.                    20
Hunc simul agnoui--neque enim mihi notior alter--
       talibus adfata est libera lingua sonis:
'O puer, exilii decepto causa magistro,
       quem fuit utilius non docuisse mihi,
huc quoque uenisti, pax est ubi tempore nullo                    25
       et coit adstrictis barbarus Hister aquis?
Quae tibi causa uiae, nisi uti mala nostra uideres,
       quae sunt, si nescis, inuidiosa tibi?
Tu mihi dictasti iuuenalia carmina primus,
       adposui senis te duce quinque pedes.                    30
Nec me Maeonio consurgere carmine nec me
       dicere magnorum passus es acta ducum.
Forsitan exiguas, aliquas tamen, arcus et ignes
       ingenii uires comminuere mei.
Namque ego dum canto tua regna tuaeque parentis,                    35
       in nullum mea mens grande uacauit opus.
Nec satis hoc fuerat: stulto quoque carmine feci
       Artibus ut posses non rudis esse meis.
Pro quibus exilium misero est mihi reddita merces,
       id quoque in extremis et sine pace locis.                    40
At non Chionides Eumolpus in Orphea talis,
       in Phryga nec Satyrum talis Olympus erat,
praemia nec Chiron ab Achille talia cepit,
       Pythagoraeque ferunt non nocuisse Numam.
Nomina neu referam longum collecta per aeuum,                    45
       discipulo perii solus ab ipse meo.
Dum damus arma tibi, dum te, lasciue, docemus,
       haec te discipulo dona magister habet.
Scis tamen et liquido iuratus dicere possis
       non me legitimos sollicitasse toros.                    50
Scripsimus haec illis quarum nec uitta pudicos
       contingit crines nec stola longa pedes.
Dic, precor, ecquando didicisti fallere nuptas
       et facere incertum per mea iussa genus?
An sit ab his omnis rigide submota libellis                    55
       quam lex furtiuos arcet habere uiros?
Quid tamen hoc prodest, uetiti si lege seuera
       credor adulterii composuisse notas?
At tu--sic habeas ferientes cuncta sagittas,
       sic numquam rapido lampades igne uacent,                    60
sic regat imperium terrasque coerceat omnis
       Caesar, ab Aenea est qui tibi fratre tuus--
effice sit nobis non inplacabilis ira
       meque loco plecti commodiore uelit.'
Haec ego uisus eram puero dixisse uolucri,                    65
       hos uisus nobis ille dedisse sonos:
'Per mea tela, faces, et per mea tela, sagittas,
       per matrem iuro Caesareumque caput
nil nisi concessum nos te didicisse magistro
       Artibus et nullum crimen inesse tuis.                    70
Vtque hoc, sic utinam defendere cetera possem!
       Scis aliud quod te laeserit esse magis.
Quidquid id est,--neque enim debet dolor ipse referri,
       nec potes a culpa dicere abesse tua--
tu licet erroris sub imagine crimen obumbres,                    75
       non grauior merito iudicis ira fuit.
Vt tamen aspicerem consolarerque iacentem,
       lapsa per inmensas est mea penna uias.
Haec loca tum primum uidi cum matre rogante
       Phasias est telis fixa puella meis.                    80
Quae nunc cur iterum post saecula longa reuisam
       tu facis, o castris miles amice meis.
Pone metus igitur: mitescet Caesaris ira
       et ueniet uotis mollior aura tuis.
Neue moram timeas, tempus quod quaerimus instat                    85
       cunctaque laetitiae plena triumphus habet.
Dum domus et nati, dum mater Liuia gaudet,
       dum gaudes, patriae magne ducisque pater,
dum sibi gratatur populus totamque per Vrbem
       omnis odoratis ignibus ara calet,                    90
dum faciles aditus praebet uenerabile templum,
       sperandum est nostras posse ualere preces.
Dixit et aut ille est tenues dilapsus in auras,
       coeperunt sensus aut uigilare mei.
Si dubitem faueas quin his, o Maxime, dictis,                    95
       Memnonio cygnos esse colore putem.
Sed neque mutatur nigra pice lacteus umor,
       nec quod erat candens fit terebinthus ebur.
Conueniens animo genus est tibi; nobile namque
       pectus et Herculeae simplicitatis habes.                    100
Liuor, iners uitium, mores non exit in altos
       utque latens ima uipera serpit humo.
Mens tua sublimis supra genus eminet ipsum
       grandius ingenio nec tibi nomen inest.
Ergo alii noceant miseris optentque timeri                    105
       tinctaque mordaci spicula felle gerant.
At tua supplicibus domus est adsueta iuuandis,
       in quorum numero me, precor, esse uelis.

IV. RVFINO

Haec tibi non uanam portantia uerba salutem
       Naso Tomitana mittit ab urbe tuus,
utque suo faueas mandat, Rufine, Triumpho,
       in uestras uenit si tamen ille manus.
Est opus exiguum uestrisque paratibus inpar:                    5
       quale tamen cumque est, ut tueare, rogo.
Firma ualent per se nullumque Machaona quaerunt;
       ad medicam dubius confugit aeger opem.
Non opus est magnis placido lectore poetis:
       quemlibet inuitum difficilemque tenent.                    10
Nos, quibus ingenium longi minuere labores
       aut etiam nullum forsitan ante fuit,
uiribus infirmi uestro candore ualemus;
       quod mihi si demas, omnia rapta putem.
Cunctaque cum mea sint propenso nixa fauore,                    15
       praecipuum ueniae ius habet ille liber.
Spectatum uates alii scripsere triumphum:
       est aliquid memori uisa notare manu.
Nos ea uix auidam uulgo captata per aurem
       scripsimus atque oculi fama fuere mei.                    20
Scilicet adfectus similis aut impetus idem
       rebus ab auditis conspicuisque uenit!
Nec nitor argenti quem uos uidistis et auri
       quod mihi defuerit purpuraque illa queror,
sed loca, sed gentes formatae mille figuris                    25
       nutrissent carmen proeliaque ipsa meum,
et regum uultus, certissima pignora mentis,
       iuuissent aliqua forsitan illud opus.
Plausibus ex ipsis populi laetoque fauore
       ingenium quoduis incaluisse potest,                    30
tamque ego sumpsissem tali clamore uigorem
       quam rudis audita miles ad arma tuba.
Pectora sint nobis niuibus glacieque licebit
       atque hoc quem patior frigidiora loco,
illa ducis facies in curru stantis eburno                    35
       excuteret frigus sensibus omne meis.
His ego defectus dubiisque auctoribus usus
       ad uestri uenio iure fauoris opem.
Nec mihi nota ducum nec sunt mihi nota locorum
       nomina: materiam non habuere manus.                    40
Pars quota de tantis rebus, quam fama referre
       aut aliquis nobis scribere posset, erat?
Quo magis, o lector, debes ignoscere, si quid
       erratum est illic praeteritumue mihi.
Adde quod adsidue domini meditata querelas                    45
       ad laetum carmen uix mea uersa lyra est.
Vix bona post tanto quaerenti uerba subibant
       et gaudere aliquid res mihi uisa noua est,
utque reformidant insuetum lumina solem,
       sic ad laetitiam mens mea segnis erat.                    50
Est quoque cunctarum nouitas carissima rerum
       gratiaque officio quod mora tardat abest.
Cetera certatim de magno scripta triumpho
       iam pridem populi suspicor ore legi.
Illa bibit sitiens lector, mea pocula plenus.                    55
       Illa recens pota est, nostra tepebit aqua.
Non ego cessaui nec fecit inertia serum:
       ultima me uasti sustinet ora freti.
Dum uenit huc rumor properataque carmina fiunt
       factaque eunt ad uos, annus abisse potest.                    60
Nec minimum refert intacta rosaria primus
       an sera carpas paene relicta manu.
Quid mirum lectis exhausto floribus horto
       si duce non facta est digna corona suo?
Deprecor hoc: uatum contra sua carmina ne quis                    65
       dicta putet! pro se Musa locuta mea est.
Sunt mihi uobiscum communia sacra, poetae,
       in uestro miseris si licet esse choro,
magnaque pars animae mecum uixistis, amici:
       hac ego uos absens nunc quoque parte colo.                    70
Sint igitur uestro mea commendata fauore
       carmina, non possum pro quibus ipse loqui.
Scripta placent a morte fere, quia laedere uiuos
       liuor et iniusto carpere dente solet.
Si genus est mortis male uiuere, terra moratur                    75
       et desunt fatis sola sepulcra meis.
Denique opus curae culpetur ut undique nostrae,
       officium nemo qui reprehendat erit.
Vt desint uires, tamen est laudanda uoluntas:
       hac ego contentos auguror esse deos.                    80
Haec facit ut ueniat pauper quoque gratus ad aras
       et placeat caeso non minus agna boue.
Res quoque tanta fuit quantae subsistere summo
       Aeneidos uati grande fuisset onus.
Ferre etiam molles elegi tam uasta triumphi                    85
       pondera disparibus non potuere rotis.
Quo pede nunc utar dubia est sententia nobis:
       alter enim de te, Rhene, triumphus adest.
Inrita uotorum non sunt praesagia uatum.
       Danda Ioui laurus, dum prior illa uiret.                     90
Nec mea uerba legis, qui sum submotus ad Histrum,
       non bene pacatis flumina pota Getis.
Ista dei uox est: deus est in pectore nostro;
       haec duce praedico uaticinorque deo.
Quid cessas currum pompamque parare triumphis,                    95
       Liuia? Dant nullas iam tibi bella moras.
Perfida damnatas Germania proicit hastas:
       iam pondus dices omen habere meum.
Crede, breuique fides aderit. Geminabit honorem
       filius et iunctis ut prius ibit equis.                    100
Prome quod inicias umeris uictoribus ostrum:
       ipsa potest solitum nosse corona caput.
Scuta sed et galeae gemmis radientur et auro
       stentque super uinctos trunca tropaea uiros.
Oppida turritis cingantur eburnea muris                    105
       fictaque res uero more putetur agi.
Squalidus inmissos fracta sub harundine crines
       Rhenus et infectas sanguine portet aquas.
Barbara iam capti poscunt insignia reges
       textaque fortuna diuitiora sua                    110
< . . . . . . . . . . . . . . . . .
       . . . . . . . . . . . . . >
et quae praeterea uirtus inuicta tuorum
       saepe parata tibi saepe paranda facit.
Di, quorum monitu sumus euentura locuti,                    115
       uerba, precor, celeri nostra probate fide.

V. COTTAE MAXIMO

Quam legis unde tibi mittatur epistula, quaeris?
       Hinc ubi caeruleis iungitur Hister aquis.
Vt regio dicta est, succurrere debet et auctor,
       laesus ab ingenio Naso poeta suo.
Qui tibi quam mallet praesens adferre salutem                    5
       mittit ab hirsutis, Maxime Cotta, Getis.
Legimus, o iuuenis patrii non degener oris,
       dicta tibi pleno uerba diserta foro.
Quae quamquam lingua mihi sunt properante per horas
       lecta satis multas, pauca fuisse queror.                    10
Plura sed haec feci relegendo saepe nec umquam
       non mihi quam primo grata fuere magis.
Cumque nihil totiens lecta e dulcedine perdant,
       uiribus illa suis, non nouitate placent.
Felices quibus haec ipso cognoscere in actu                    15
       et tam facundo contigit ore frui!
Nam, quamquam sapor est adlata dulcis in unda,
       gratius ex ipso fonte bibuntur aquae.
Et magis adducto pomum decerpere ramo
       quam de caelata sumere lance iuuat.                    20
At nisi peccassem, nisi me mea Musa fugasset,
       quod legi tua uox exhibuisset opus,
utque fui solitus, sedissem forsitan unus
       de centum iudex in tua uerba uiris,
maior et inplesset praecordia nostra uoluptas,                    25
       cum traherer dictis adnueremque tuis.
Quem quoniam fatum patria uobisque relictis
       inter inhumanos maluit esse Getas,
quod licet, ut uidear tecum magis esse legendo,
       saepe, precor, studii pignora mitte tui                    30
exemploque meo, nisi dedignaris id ipsum,
       utere, quod nobis rectius ipse dares.
Namque ego, qui perii iam pridem, Maxime, uobis,
       ingenio nitor non periisse meo.
Redde uicem, nec rara tui monimenta laboris                    35
       accipiant nostrae grata futura manus.
Dic tamen, o iuuenis studiorum plene meorum,
       ecquid ab his ipsis admoneare mei.
Ecquid, ubi aut recitas factum modo carmen amicis
       aut, quod saepe soles, exigis ut recitent,                    40
quaeror, ut interdum tua mens, oblita quid absit,
       nescioquid certe sentit abesse sui,
utque loqui multum de me praesente solebas,
       nunc quoque Nasonis nomen in ore tuo est?
Ipse quidem Getico peream uiolatus ab arcu                    45
       --et sit periuri quam prope poena uides--,
te nisi momentis uideo paene omnibus absens!
       Gratia quod menti quolibet ire licet.
Hac ubi perueni nulli cernendus in Vrbem,
       saepe loquor tecum, saepe loquente fruor.                    50
Tum mihi difficile est quam sit bene dicere quamque
       candida iudiciis illa sit hora meis.
Tum me, si qua fides, caelesti sede receptum
       cum fortunatis suspicor esse deis.
Rursus ubi huc redii, caelum superosque relinquo,                    55
       a Styge nec longe Pontica distat humus.
Vnde ego si fato nitor prohibente reuerti,
       spem sine profectu, Maxime, tolle mihi.

VI. AD AMICVM CELATO NOMINE

Naso suo--posuit nomen quam paene!--sodali
       mittit ab Euxinis hoc breue carmen aquis.
At si cauta parum scripsisset dextra quis esses,
       forsitan officio parta querela foret.
Cur tamen hoc aliis tutum credentibus unus                    5
       adpellent ne te carmina nostra rogas?
Quanta sit in media clementia Caesaris ira,
       si nescis, ex me certior esse potes.
Huic ego quam patior nil possem demere poenae,
       si iudex meriti cogerer esse mei.                    10
Non uetat ille sui quemquam meminisse sodalis
       nec prohibet tibi me scribere teque mihi.
Nec scelus admittas, si consoleris amicum
       mollibus et uerbis aspera fata leues.
Cur, dum tuta times, facis ut reuerentia talis                    15
       fiat in Augustos inuidiosa deos?
Fulminis adflatos interdum uiuere telis
       uidimus et refici non prohibente Ioue,
nec, quia Neptunus nauem lacerarat Vlixis,
       Leucothee nanti ferre negauit opem.                    20
Crede mihi, miseris caelestia numina parcunt
       nec semper laesos et sine fine premunt.
Principe nec nostro deus est moderatior ullus:
       iustitia uires temperat ille suas;
nuper eam Caesar facto de marmore templo,                    25
       iam pridem posuit mentis in aede suae.
Iuppiter in multos temeraria fulmina torquet
       qui poenam culpa non meruere pati.
Obruerit cum tot saeuis deus aequoris undis,
       ex illis mergi pars quota digna fuit?                    30
Cum pereant acie fortissima quaeque, uel ipso
       iudice delectus Martis iniquus erit.
At si forte uelis in nos inquirere, nemo est
       qui se quod patitur commeruisse neget.
Adde quod extinctos uel aqua uel Marte uel igni                    35
       nulla potest iterum restituisse dies.
Restituit multos aut poenae parte leuauit
       Caesar et in multis me precor esse uelit.
At tu, cum tali populus sub principe simus,
       adloquio profugi credis inesse metum?                    40
Forsitan haec domino Busiride iure timeres
       aut solito clausos urere in aere uiros.
Desine mitem animum uano infamare timore.
       Saeua quid in placidis saxa uereris aquis?
Ipse ego, quod primo scripsi sine nomine uobis,                    45
       uix excusari posse mihi uideor.
Sed pauor attonito rationis ademerat usum,
       cesserat omne nouis consiliumque malis,
fortunamque meam metuens, non uindicis iram
       terrebar titulo nominis ipse mei.                    50
Hactenus admonitus memori concede poetae
       ponat ut in chartis nomina cara suis.
Turpe erit ambobus, longo mihi proximus usu
       si nulla libri parte legere mei.
Ne tamen iste metus somnos tibi rumpere possit,                    55
       non ultra quam uis officiosus ero
teque tegam qui sis, nisi cum permiseris ipse.
       Cogetur nemo munus habere meum.
Tu modo, quem poteras uel aperte tutus amare,
       si res est anceps ista, latenter ama.

VII. AD AMICOS

Verba mihi desunt eadem tam saepe roganti
       iamque pudet uanas fine carere preces.
Taedia consimili fieri de carmine uobis,
       quidque petam, cunctos edidicisse reor.
Nostraque quid portet iam nostis epistula, quamuis                    5
       charta sit a vinclis non labefacta suis.
Ergo mutetur scripti sententia nostri,
       ne totiens contra quam rapit amnis eam.
Quod bene de uobis speraui, ignoscite, amici:
       talia peccandi iam mihi finis erit.                    10
Nec grauis uxori dicar, quae scilicet in me
       quam proba tam timida est experiensque parum.
Hoc quoque, Naso, feres, etenim peiora tulisti:
       iam tibi sentiri sarcina nulla potest.
Ductus ab armento taurus detrectet aratrum                    15
       subtrahat et duro colla nouella iugo.
Nos, quibus adsuerit fatum crudeliter uti,
       ad mala iam pridem non sumus ulla rudes.
Venimus in Geticos fines: moriamur in illis,
       Parcaque ad extremum qua mea coepit eat!                    20
Spem iuuat amplecti, quae non iuuat inrita semper,
       et, fieri cupias si qua, futura putes.
Proximus huic gradus est bene desperare salutem
       seque semel uera scire perisse fide.
Curando fieri quaedam maiora uidemus                    25
       uulnera, quae melius non tetigisse fuit.
Mitius ille perit, subita qui mergitur unda,
       quam sua qui tumidis brachia iactat aquis.
Cur ego concepi Scythicis me posse carere
       finibus et terra prosperiore frui?                    30
Cur aliquid de me speraui lenius umquam?
       An fortuna mihi sic mea nota fuit?
Torqueor en grauius repetitaque forma locorum
       exilium renouat triste recensque facit.
Est tamen utilius studium cessasse meorum                    35
       quam, quas admorint, non ualuisse preces.
Magna quidem res est, quam non audetis, amici,
       sed si quis peteret, qui dare uellet erat.
Dummodo non nobis hoc Caesaris ira negarit,
       fortiter Euxinis inmoriemur aquis.

VIII. FABIO MAXIMO

Quae tibi quaerebam memorem testantia curam
       dona Tomitanus mittere posset ager.
Dignus es argento, fuluo quoque dignior auro,
       sed te, cum donas, ista iuuare solent.
Nec tamen haec loca sunt ullo pretiosa metallo:                    5
       hostis ab agricola uix sinit illa fodi.
Purpura saepe tuos fulgens praetexit amictus,
       sed non Sarmatico tingitur illa mari.
Vellera dura ferunt pecudes et Palladis uti
       arte Tomitanae non didicere nurus.                    10
Femina pro lana Cerealia munera frangit
       subpositoque grauem uertice portat aquam.
Non hic pampineis amicitur uitibus ulmus,
       nulla premunt ramos pondere poma suos.
Tristia deformes pariunt absinthia campi                    15
       terraque de fructu quam sit amara docet.
Nil igitur tota Ponti regione Sinistri
       quod mea sedulitas mittere posset erat.
Clausa tamen misi Scythica tibi tela pharetra:
       hoste, precor, fiant illa cruenta tuo.                    20
Hos habet haec calamos, hos haec habet ora libellos,
       haec uiget in nostris, Maxime, Musa locis!
Quae quamquam misisse pudet, quia parua uidentur,
       tu tamen haec, quaeso, consule missa boni!

IX. BRVTO

Quod sit in his eadem sententia, Brute, libellis,
       carmina nescio quem carpere nostra refers,
nil nisi me terra fruar ut propiore rogare
       et quam sim denso cinctus ab hoste loqui.
O! quam de multis uitium reprehenditur unum!                    5
       Hoc peccat solum si mea Musa, bene est.
Ipse ego librorum uideo delicta meorum,
       cum sua plus iusto carmina quisque probet.
Auctor opus laudat: sic forsitan Agrius olim
       Thersiten facie dixerit esse bona.                     10
Iudicium tamen hic nostrum non decipit error,
       nec quicquid genui protinus illud amo.
Cur igitur, si me uideo delinquere, peccem
       et patiar scripto crimen inesse rogas?
Non eadem ratio est sentire et demere morbos:                    15
       sensus inest cunctis, tollitur arte malum.
Saepe aliquod uerbum cupiens mutare reliqui,
       iudicium uires destituuntque meum.
Saepe piget--quid enim dubitem tibi uera fateri?--
       corrigere et longi ferre laboris onus.                    20
Scribentem iuuat ipse labor minuitque laborem
       cumque suo crescens pectore feruet opus.
Corrigere ut res est tanto minus ardua quanto
       magnus Aristarcho maior Homerus erat,
sic animum lento curarum frigore laedit                    25
       et cupidi cursus frena retentat equi.
Atque ita di mites minuant mihi Caesaris iram
       ossaque pacata nostra tegantur humo,
ut mihi conanti nonnumquam intendere curas
       fortunae species obstat acerba meae,                    30
uixque mihi uideor faciam qui carmina sanus
       inque feris curem corrigere illa Getis.
Nil tamen e scriptis magis excusabile nostris
       quam sensus cunctis paene quod unus inest.
Laeta fere laetus cecini, cano tristia tristis:                    35
       conueniens operi tempus utrumque suo est.
Quid nisi de uitio scribam regionis amarae,
       utque loco moriar commodiore precer?
Cum totiens eadem dicam, uix audior ulli
       uerbaque profectu dissimulata carent.                    40
Et tamen haec eadem cum sint, non scripsimus isdem
       unaque per plures uox mea temptat opem.
An, ne bis sensum lector reperiret eundem,
       unus amicorum, Brute, rogandus eras?
Non fuit hoc tanti, confesso ignoscite, docti!                    45
       Vilior est operis fama salute mea.
Denique materiam quam quis sibi finxerit ipse,
       arbitrio uariat multa poeta suo.
Musa mea est index nimium quoque uera malorum
       atque incorrupti pondera testis habet.                    50
Nec liber ut fieret, sed uti sua cuique daretur
       littera, propositum curaque nostra fuit.
Postmodo conlectas utcumque sine ordine iunxi:
       hoc opus electum ne mihi forte putes.
Da ueniam scriptis, quorum non gloria nobis                    55
       causa, sed utilitas officiumque fuit.