Dicite 'io Paean!' et 'io' bis dicite 'Paean!'
     Decidit in casses praeda petita meos;
Laetus amans donat viridi mea carmina palma,
     Praelata Ascraeo Maeonioque seni.
Talis ab armiferis Priameius hospes Amyclis               5
     Candida cum rapta coniuge vela dedit;
Talis erat qui te curru victore ferebat,
     Vecta peregrinis Hippodamia rotis.
Quid properas, iuvenis? mediis tua pinus in undis
     Navigat, et longe quem peto portus abest.               10
Non satis est venisse tibi me vate puellam:
     Arte mea capta est, arte tenenda mea est.
Nec minor est virtus, quam quaerere, parta tueri:
     Casus inest illic; hoc erit artis opus.
Nunc mihi, siquando, puer et Cytherea, favete,               15
     Nunc Erato, nam tu nomen amoris habes.
Magna paro, quas possit Amor remanere per artes,
     Dicere, tam vasto pervagus orbe puer.
Et levis est, et habet geminas, quibus avolet, alas:
     Difficile est illis inposuisse modum.               20
Hospitis effugio praestruxerat omnia Minos:
     Audacem pinnis repperit ille viam.
Daedalus ut clausit conceptum crimine matris
     Semibovemque virum semivirumque bovem,
'Sit modus exilio,' dixit 'iustissime Minos:               25
     Accipiat cineres terra paterna meos.
Et quoniam in patria, fatis agitatus iniquis,
     Vivere non potui, da mihi posse mori.
Da reditum puero, senis est si gratia vilis:
     Si non vis puero parcere, parce seni.'               30
Dixerat haec; sed et haec et multo plura licebat
     Dicere: regressus non dabat ille viro.
Quod simul ut sensit, 'nunc, nunc, o Daedale,' dixit:
     'Materiam, qua sis ingeniosus, habes.
Possidet et terras et possidet aequora Minos:               35
     Nec tellus nostrae nec patet unda fugae.
Restat iter caeli: caelo temptabimus ire.
     Da veniam coepto, Iupiter alte, meo:
Non ego sidereas adfecto tangere sedes:
     Qua fugiam dominum, nulla, nisi ista, via est.               40
Per Styga detur iter, Stygias transnabimus undas;
     Sunt mihi naturae iura novanda meae.'
Ingenium mala saepe movent: quis crederet umquam
     Aerias hominem carpere posse vias?
Remigium volucrum disponit in ordine pinnas,               45
     Et leve per lini vincula nectit opus,
Imaque pars ceris adstringitur igne solutis,
     Finitusque novae iam labor artis erat.
Tractabat ceramque puer pinnasque renidens,
     Nescius haec umeris arma parata suis.               50
Cui pater 'his' inquit 'patria est adeunda carinis,
     Hac nobis Minos effugiendus ope.
Aera non potuit Minos, alia omnia clausit;
     Quem licet, inventis aera rumpe meis.
Sed tibi non virgo Tegeaea comesque Bootae               55
     Ensiger Orion aspiciendus erit:
Me pinnis sectare datis; ego praevius ibo:
     Sit tua cura sequi; me duce tutus eris.
Nam sive aetherias vicino sole per auras
     Ibimus, impatiens cera caloris erit:               60
Sive humiles propiore freto iactabimus alas,
     Mobilis aequoreis pinna madescet aquis.
Inter utrumque vola; ventos quoque, nate, timeto,
     Quaque ferent aurae, vela secunda dato.'
Dum monet, aptat opus puero, monstratque moveri,               65
     Erudit infirmas ut sua mater aves.
Inde sibi factas umeris accommodat alas,
     Perque novum timide corpora librat iter.
Iamque volaturus parvo dedit oscula nato,
     Nec patriae lacrimas continuere genae.               70
Monte minor collis, campis erat altior aequis:
     Hinc data sunt miserae corpora bina fugae.
Et movet ipse suas, et nati respicit alas
     Daedalus, et cursus sustinet usque suos.
Iamque novum delectat iter, positoque timore               75
     Icarus audaci fortius arte volat.
Hos aliquis, tremula dum captat arundine pisces,
     Vidit, et inceptum dextra reliquit opus.
Iam Samos a laeva (fuerant Naxosque relictae
     Et Paros et Clario Delos amata deo)               80
Dextra Lebinthos erat silvisque umbrosa Calymne
     Cinctaque piscosis Astypalaea vadis,
Cum puer, incautis nimium temerarius annis,
     Altius egit iter, deseruitque patrem.
Vincla labant, et cera deo propiore liquescit,               85
     Nec tenues ventos brachia mota tenent.
Territus a summo despexit in aequora caelo:
     Nox oculis pavido venit oborta metu.
Tabuerant cerae: nudos quatit ille lacertos,
     Et trepidat nec, quo sustineatur, habet.               90
Decidit, atque cadens 'pater, o pater, auferor!' inquit,
     Clauserunt virides ora loquentis aquae.
At pater infelix, nec iam pater, 'Icare!' clamat,
     'Icare,' clamat 'ubi es, quoque sub axe volas?'
'Icare' clamabat, pinnas aspexit in undis.               95
     Ossa tegit tellus: aequora nomen habent.
Non potuit Minos hominis conpescere pinnas;
     Ipse deum volucrem detinuisse paro.
Fallitur, Haemonias siquis decurrit ad artes,
     Datque quod a teneri fronte revellit equi.               100
Non facient, ut vivat amor, Medeides herbae
     Mixtaque cum magicis nenia Marsa sonis.
Phasias Aesoniden, Circe tenuisset Ulixem,
     Si modo servari carmine posset amor.
Nec data profuerint pallentia philtra puellis:               105
     Philtra nocent animis, vimque furoris habent.
Sit procul omne nefas; ut ameris, amabilis esto:
     Quod tibi non facies solave forma dabit:
Sis licet antiquo Nireus adamatus Homero,
     Naiadumque tener crimine raptus Hylas,               110
Ut dominam teneas, nec te mirere relictum,
     Ingenii dotes corporis adde bonis.
Forma bonum fragile est, quantumque accedit ad annos
     Fit minor, et spatio carpitur ipsa suo.
Nec violae semper nec hiantia lilia florent,               115
     Et riget amissa spina relicta rosa.
Et tibi iam venient cani, formose, capilli,
     Iam venient rugae, quae tibi corpus arent.
Iam molire animum, qui duret, et adstrue formae:
     Solus ad extremos permanet ille rogos.               120
Nec levis ingenuas pectus coluisse per artes
     Cura sit et linguas edidicisse duas.
Non formosus erat, sed erat facundus Ulixes,
     Et tamen aequoreas torsit amore deas.
A quotiens illum doluit properare Calypso,               125
     Remigioque aptas esse negavit aquas!
Haec Troiae casus iterumque iterumque rogabat:
     Ille referre aliter saepe solebat idem.
Litore constiterant: illic quoque pulchra Calypso
     Exigit Odrysii fata cruenta ducis.               130
Ille levi virga (virgam nam forte tenebat)
     Quod rogat, in spisso litore pingit opus.
'Haec' inquit 'Troia est' (muros in litore fecit):
     'Hic tibi sit Simois; haec mea castra puta.
Campus erat' (campumque facit), 'quem caede Dolonis               135
     Sparsimus, Haemonios dum vigil optat equos.
Illic Sithonii fuerant tentoria Rhesi:
     Hac ego sum captis nocte revectus equis.'
Pluraque pingebat, subitus cum Pergama fluctus
     Abstulit et Rhesi cum duce castra suo.               140
Tum dea 'quas' inquit 'fidas tibi credis ituro,
     Perdiderint undae nomina quanta, vides?'
Ergo age, fallaci timide confide figurae,
     Quisquis es, aut aliquid corpore pluris habe.
Dextera praecipue capit indulgentia mentes;               145
     Asperitas odium saevaque bella movet.
Odimus accipitrem, quia vivit semper in armis,
     Et pavidum solitos in pecus ire lupos.
At caret insidiis hominum, quia mitis, hirundo,
     Quasque colat turres, Chaonis ales habet.               150
Este procul, lites et amarae proelia linguae:
     Dulcibus est verbis mollis alendus amor.
Lite fugent nuptaeque viros nuptasque mariti,
     Inque vicem credant res sibi semper agi;
Hoc decet uxores; dos est uxoria lites:               155
     Audiat optatos semper amica sonos.
Non legis iussu lectum venistis in unum:
     Fungitur in vobis munere legis amor.
Blanditias molles auremque iuvantia verba
     Adfer, ut adventu laeta sit illa tuo.               160
Non ego divitibus venio praeceptor amandi:
     Nil opus est illi, qui dabit, arte mea;
Secum habet ingenium, qui, cum libet, 'accipe' dicit;
     Cedimus: inventis plus placet ille meis.
Pauperibus vates ego sum, quia pauper amavi;               165
     Cum dare non possem munera, verba dabam.
Pauper amet caute: timeat maledicere pauper,
     Multaque divitibus non patienda ferat.
Me memini iratum dominae turbasse capillos:
     Haec mihi quam multos abstulit ira dies!               170
Nec puto, nec sensi tunicam laniasse; sed ipsa
     Dixerat, et pretio est illa redempta meo.
At vos, si sapitis, vestri peccata magistri
     Effugite, et culpae damna timete meae.
Proelia cum Parthis, cum culta pax sit amica,               175
     Et iocus, et causas quicquid amoris habet.
Si nec blanda satis, nec erit tibi comis amanti,
     Perfer et obdura: postmodo mitis erit.
Flectitur obsequio curvatus ab arbore ramus:
     Frangis, si vires experiere tuas.               180
Obsequio tranantur aquae: nec vincere possis
     Flumina, si contra, quam rapit unda, nates.
Obsequium tigresque domat Numidasque leones;
     Rustica paulatim taurus aratra subit.
Quid fuit asperius Nonacrina Atalanta?               185
     Succubuit meritis trux tamen illa viri.
Saepe suos casus nec mitia facta puellae
     Flesse sub arboribus Milaniona ferunt;
Saepe tulit iusso fallacia retia collo,
     Saepe fera torvos cuspide fixit apros:               190
Sensit et Hylaei contentum saucius arcum:
     Sed tamen hoc arcu notior alter erat.
Non te Maenalias armatum scandere silvas,
     Nec iubeo collo retia ferre tuo:
Pectora nec missis iubeo praebere sagittis;               195
     Artis erunt cauto mollia iussa meae.
Cede repugnanti: cedendo victor abibis:
     Fac modo, quas partes illa iubebit, agas.
Arguet, arguito; quicquid probat illa, probato;
     Quod dicet, dicas; quod negat illa, neges.               200
Riserit, adride; si flebit, flere memento;
     Imponat leges vultibus illa tuis.
Seu ludet, numerosque manu iactabit eburnos,
     Tu male iactato, tu male iacta dato:
Seu iacies talos, victam ne poena sequatur,               205
     Damnosi facito stent tibi saepe canes:
Sive latrocinii sub imagine calculus ibit,
     Fac pereat vitreo miles ab hoste tuus.
Ipse tene distenta suis umbracula virgis,
     Ipse fac in turba, qua venit illa, locum.               210
Nec dubita tereti scamnum producere lecto,
     Et tenero soleam deme vel adde pedi.
Saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse,
     Algenti manus est calfacienda sinu.
Nec tibi turpe puta (quamvis sit turpe, placebit),               215
     Ingenua speculum sustinuisse manu.
Ille, fatigata praebendo monstra noverca
     Qui meruit caelum, quod prior ipse tulit,
Inter Ioniacas calathum tenuisse puellas
     Creditur, et lanas excoluisse rudes.               220
Paruit imperio dominae Tirynthius heros:
     I nunc et dubita ferre, quod ille tulit.
Iussus adesse foro, iussa maturius hora
     Fac semper venias, nec nisi serus abi.
Occurras aliquo, tibi dixerit: omnia differ,               225
     Curre, nec inceptum turba moretur iter.
Nocte domum repetens epulis perfuncta redibit:
     Tum quoque pro servo, si vocat illa, veni.
Rure erit, et dicet 'venias': Amor odit inertes:
     Si rota defuerit, tu pede carpe viam.                230
Nec grave te tempus sitiensque Canicula tardet,
     Nec via per iactas candida facta nives.
Militiae species amor est; discedite, segnes:
     Non sunt haec timidis signa tuenda viris.
Nox et hiems longaeque viae saevique dolores               235
     Mollibus his castris et labor omnis inest.
Saepe feres imbrem caelesti nube solutum,
     Frigidus et nuda saepe iacebis humo.
Cynthius Admeti vaccas pavisse Pheraei
     Fertur, et in parva delituisse casa.               240
Quod Phoebum decuit, quem non decet? exue fastus,
     Curam mansuri quisquis amoris habes.
Si tibi per tutum planumque negabitur ire,
     Atque erit opposita ianua fulta sera,
At tu per praeceps tecto delabere aperto:               245
     Det quoque furtivas alta fenestra vias.
Laeta erit, et causam tibi se sciet esse pericli;
     Hoc dominae certi pignus amoris erit.
Saepe tua poteras, Leandre, carere puella:
     Transnabas, animum nosset ut illa tuum.               250
Nec pudor ancillas, ut quaeque erit ordine prima,
     Nec tibi sit servos demeruisse pudor.
Nomine quemque suo (nulla est iactura) saluta,
     Iunge tuis humiles, ambitiose, manus.
Sed tamen et servo (levis est inpensa) roganti               255
     Porrige Fortunae munera parva die:
Porrige et ancillae, qua poenas luce pependit
     Lusa maritali Gallica veste manus.
Fac plebem, mihi crede, tuam; sit semper in illa
     Ianitor et thalami qui iacet ante fores.               260
Nec dominam iubeo pretioso munere dones:
     Parva, sed e parvis callidus apta dato.
Dum bene dives ager, cum rami pondere nutant,
     Adferat in calatho rustica dona puer.
Rure suburbano poteris tibi dicere missa,               265
     Illa vel in Sacra sint licet empta via.
Adferat aut uvas, aut quas Amaryllis amabat++
     At nunc castaneas non amat illa nuces.
Quin etiam turdoque licet missaque columba
     Te memorem dominae testificere tuae.               270
Turpiter his emitur spes mortis et orba senectus.
     A, pereant, per quos munera crimen habent!
Quid tibi praecipiam teneros quoque mittere versus?
     Ei mihi, non multum carmen honoris habet.
Carmina laudantur, sed munera magna petuntur:               275
     Dummodo sit dives, barbarus ipse placet.
Aurea sunt vere nunc saecula: plurimus auro
     Venit honos: auro conciliatur amor.
Ipse licet venias Musis comitatus, Homere,
     Si nihil attuleris, ibis, Homere, foras.               280
Sunt tamen et doctae, rarissima turba, puellae;
     Altera non doctae turba, sed esse volunt.
Utraque laudetur per carmina: carmina lector
     Commendet dulci qualiacumque sono;
His ergo aut illis vigilatum carmen in ipsas               285
     Forsitan exigui muneris instar erit.
At quod eris per te facturus, et utile credis,
     Id tua te facito semper amica roget.
Libertas alicui fuerit promissa tuorum:
     Hanc tamen a domina fac petat ille tua:               290
Si poenam servo, si vincula saeva remittis,
     Quod facturus eras, debeat illa tibi:
Utilitas tua sit, titulus donetur amicae:
     Perde nihil, partes illa potentis agat.
Sed te, cuicumque est retinendae cura puellae,               295
     Attonitum forma fac putet esse sua.
Sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus:
     Sive erit in Cois, Coa decere puta.
Aurata est? ipso tibi sit pretiosior auro;
     Gausapa si sumpsit, gausapa sumpta proba.               300
Astiterit tunicata, 'moves incendia' clama,
     Sed timida, caveat frigora, voce roga.
Conpositum discrimen erit, discrimina lauda:
     Torserit igne comam, torte capille, place.
Brachia saltantis, vocem mirare canentis,               305
     Et, quod desierit, verba querentis habe.
Ipsos concubitus, ipsum venerere licebit
     Quod iuvat, et quae dat gaudia voce notes.
Ut fuerit torva violentior illa Medusa,
     Fiet amatori lenis et aequa suo.               310
Tantum, ne pateas verbis simulator in illis,
     Effice, nec vultu destrue dicta tuo.
Si latet, ars prodest: adfert deprensa pudorem,
     Atque adimit merito tempus in omne fidem.
Saepe sub autumnum, cum formosissimus annus,               315
     Plenaque purpureo subrubet uva mero,
Cum modo frigoribus premimur, modo solvimur aestu,
     Aere non certo, corpora languor habet.
Illa quidem valeat; sed si male firma cubarit,
     Et vitium caeli senserit aegra sui,               320
Tunc amor et pietas tua sit manifesta puellae,
     Tum sere, quod plena postmodo falce metas.
Nec tibi morosi veniant fastidia morbi,
     Perque tuas fiant, quae sinet ipsa, manus.
Et videat flentem, nec taedeat oscula ferre,               325
     Et sicco lacrimas conbibat ore tuas.
Multa vove, sed cuncta palam; quotiesque libebit,
     Quae referas illi, somnia laeta vide.
Et veniat, quae lustret anus lectumque locumque,
     Praeferat et tremula sulpur et ova manu.               330
Omnibus his inerunt gratae vestigia curae:
     In tabulas multis haec via fecit iter.
Nec tamen officiis odium quaeratur ab aegra:
     Sit suus in blanda sedulitate modus:
Neve cibo prohibe, nec amari pocula suci               335
     Porrige: rivalis misceat illa tuus.
Sed non cui dederas a litore carbasa vento,
     Utendum, medio cum potiere freto.
Dum novus errat amor, vires sibi colligat usu:
     Si bene nutrieris, tempore firmus erit.               340
Quem taurum metuis, vitulum mulcere solebas:
     Sub qua nunc recubas arbore, virga fuit:
Nascitur exiguus, sed opes adquirit eundo,
     Quaque venit, multas accipit amnis aquas.
Fac tibi consuescat: nil adsuetudine maius:               345
     Quam tu dum capias, taedia nulla fuge.
Te semper videat, tibi semper praebeat aures;
     Exhibeat vultus noxque diesque tuos.
Cum tibi maior erit fiducia, posse requiri,
     Cum procul absenti cura futurus eris,               350
Da requiem: requietus ager bene credita reddit,
     Terraque caelestes arida sorbet aquas.
Phyllida Demophoon praesens moderatius ussit:
     Exarsit velis acrius illa datis.
Penelopen absens sollers torquebat Ulixes;               355
     Phylacides aberat, Laodamia, tuus.
Sed mora tuta brevis: lentescunt tempore curae,
     Vanescitque absens et novus intrat amor.
Dum Menelaus abest, Helene, ne sola iaceret,
     Hospitis est tepido nocte recepta sinu.               360
Quis stupor hic, Menelae, fuit? tu solus abibas,
     Isdem sub tectis hospes et uxor erant.
Accipitri timidas credis, furiose, columbas?
     Plenum montano credis ovile lupo?
Nil Helene peccat, nihil hic committit adulter:               365
     Quod tu, quod faceret quilibet, ille facit.
Cogis adulterium dando tempusque locumque;
     Quid nisi consilio est usa puella tuo?
Quid faciat? vir abest, et adest non rusticus hospes,
     Et timet in vacuo sola cubare toro.               370
Viderit Atrides: Helenen ego crimine solvo:
     Usa est humani commoditate viri.
Sed neque fulvus aper media tam saevus in ira est,
     Fulmineo rabidos cum rotat ore canes,
Nec lea, cum catulis lactentibus ubera praebet,               375
     Nec brevis ignaro vipera laesa pede,
Femina quam socii deprensa paelice lecti:
     Ardet et in vultu pignora mentis habet.
In ferrum flammasque ruit, positoque decore
     Fertur, ut Aonii cornibus icta dei.               380
Coniugis admissum violataque iura marita est
     Barbara per natos Phasias ulta suos.
Altera dira parens haec est, quam cernis, hirundo:
     Aspice, signatum sanguine pectus habet.
Hoc bene compositos, hoc firmos solvit amores;               385
     Crimina sunt cautis ista timenda viris.
Nec mea vos uni damnat censura puellae:
     Di melius! vix hoc nupta tenere potest.
Ludite, sed furto celetur culpa modesto:
     Gloria peccati nulla petenda sui est.               390
Nec dederis munus, cognosse quod altera possit,
     Nec sint nequitiae tempora certa tuae.
Et, ne te capiat latebris sibi femina notis,
     Non uno est omnis convenienda loco;
Et quotiens scribes, totas prius ipse tabellas               395
     Inspice: plus multae, quam sibi missa, legunt.
Laesa Venus iusta arma movet, telumque remittit,
     Et, modo quod questa est, ipse querare, facit.
Dum fuit Atrides una contentus, et illa
     Casta fuit: vitio est improba facta viri.               400
Audierat laurumque manu vittasque ferentem
     Pro nata Chrysen non valuisse sua:
Audierat, Lyrnesi, tuos, abducta, dolores,
     Bellaque per turpis longius isse moras.
Haec tamen audierat: Priameida viderat ipsa:               405
     Victor erat praedae praeda pudenda suae.
Inde Thyestiaden animo thalamoque recepit,
     Et male peccantem Tyndaris ulta virum.
Quae bene celaris, siqua tamen acta patebunt,
     Illa, licet pateant, tu tamen usque nega.               410
Tum neque subiectus, solito nec blandior esto:
     Haec animi multum signa nocentis habent:
Sed lateri ne parce tuo: pax omnis in uno est;
     Concubitu prior est infitianda venus.
Sunt, qui praecipiant herbas, satureia, nocentes               415
     Sumere; iudiciis ista venena meis;
Aut piper urticae mordacis semine miscent,
     Tritaque in annoso flava pyrethra mero;
Sed dea non patitur sic ad sua gaudia cogi,
     Colle sub umbroso quam tenet altus Eryx.               420
Candidus, Alcathoi qui mittitur urbe Pelasga,
     Bulbus et, ex horto quae venit, herba salax
Ovaque sumantur, sumantur Hymettia mella,
     Quasque tulit folio pinus acuta nuces.
Docta, quid ad magicas, Erato, deverteris artes?               425
     Interior curru meta terenda meo est.
Qui modo celabas monitu tua crimina nostro,
     Flecte iter, et monitu detege furta meo.
Nec levitas culpanda mea est: non semper eodem
     Impositos vento panda carina vehit.               430
Nam modo Threicio Borea, modo currimus Euro,
     Saepe tument Zephyro lintea, saepe Noto.
Aspice, ut in curru modo det fluitantia rector
     Lora, modo admissos arte retentet equos.
Sunt quibus ingrate timida indulgentia servit,               435
     Et, si nulla subest aemula, languet amor.
Luxuriant animi rebus plerumque secundis,
     Nec facile est aequa commoda mente pati.
Ut levis absumptis paulatim viribus ignis
     Ipse latet, summo canet in igne cinis,               440
Sed tamen extinctas admoto sulpure flammas
     Invenit, et lumen, quod fuit ante, redit:
Sic, ubi pigra situ securaque pectora torpent,
     Acribus est stimulis eliciendus amor.
Fac timeat de te, tepidamque recalface mentem:               445
     Palleat indicio criminis illa tui;
O quater et quotiens numero conprendere non est
     Felicem, de quo laesa puella dolet:
Quae, simul invitas crimen pervenit ad aures,
     Excidit, et miserae voxque colorque fugit.               450
Ille ego sim, cuius laniet furiosa capillos:
     Ille ego sim, teneras cui petat ungue genas,
Quem videat lacrimans, quem torvis spectet ocellis,
     Quo sine non possit vivere, posse velit.
Si spatium quaeras, breve sit, quo laesa queratur,               455
     Ne lenta vires colligat ira mora;
Candida iamdudum cingantur colla lacertis,
     Inque tuos flens est accipienda sinus.
Oscula da flenti, Veneris da gaudia flenti,
     Pax erit: hoc uno solvitur ira modo.               460
Cum bene saevierit, cum certa videbitur hostis,
     Tum pete concubitus foedera, mitis erit.
Illic depositis habitat Concordia telis:
     Illo, crede mihi, Gratia nata loco est.
Quae modo pugnarunt, iungunt sua rostra columbae,               465
     Quarum blanditias verbaque murmur habet.
Prima fuit rerum confusa sine ordine moles,
     Unaque erat facies sidera, terra, fretum;
Mox caelum impositum terris, humus aequore cincta est
     Inque suas partes cessit inane chaos;               470
Silva feras, volucres aer accepit habendas,
     In liquida, pisces, delituistis aqua.
Tum genus humanum solis errabat in agris,
     Idque merae vires et rude corpus erat;
Silva domus fuerat, cibus herba, cubilia frondes:               475
     Iamque diu nulli cognitus alter erat.
Blanda truces animos fertur mollisse voluptas:
     Constiterant uno femina virque loco;
Quid facerent, ipsi nullo didicere magistro:
     Arte Venus nulla dulce peregit opus.               480
Ales habet, quod amet; cum quo sua gaudia iungat,
     Invenit in media femina piscis aqua;
Cerva parem sequitur, serpens serpente tenetur,
     Haeret adulterio cum cane nexa canis;
Laeta salitur ovis: tauro quoque laeta iuvenca est:               485
     Sustinet inmundum sima capella marem;
In furias agitantur equae, spatioque remota
     Per loca dividuos amne sequuntur equos.
Ergo age et iratae medicamina fortia praebe:
     Illa feri requiem sola doloris habent:               490
Illa Machaonios superant medicamina sucos:
     His, ubi peccaris, restituendus eris.
Haec ego cum canerem, subito manifestus Apollo
     Movit inauratae pollice fila lyrae.
In manibus laurus, sacris inducta capillis               495
     Laurus erat; vates ille videndus adit.
Is mihi 'Lascivi' dixit 'praeceptor Amoris,
     Duc, age, discipulos ad mea templa tuos,
Est ubi diversum fama celebrata per orbem
     Littera, cognosci quae sibi quemque iubet.               500
Qui sibi notus erit, solus sapienter amabit,
     Atque opus ad vires exiget omne suas.
Cui faciem natura dedit, spectetur ab illa:
     Cui color est, umero saepe patente cubet:
Qui sermone placet, taciturna silentia vitet:               505
     Qui canit arte, canat; qui bibit arte, bibat.
Sed neque declament medio sermone diserti,
     Nec sua non sanus scripta poeta legat!'
Sic monuit Phoebus: Phoebo parete monenti;
     Certa dei sacro est huius in ore fides.               510
Ad propiora vocor. Quisquis sapienter amabit
     Vincet, et e nostra, quod petet, arte feret.
Credita non semper sulci cum faenore reddunt,
     Nec semper dubias adiuvat aura rates;
Quod iuvat, exiguum, plus est, quod laedat amantes;               515
     Proponant animo multa ferenda suo.
Quot lepores in Atho, quot apes pascuntur in Hybla,
     Caerula quot bacas Palladis arbor habet,
Litore quot conchae, tot sunt in amore dolores;
     Quae patimur, multo spicula felle madent.               520
Dicta erit isse foras: intus fortasse videre est:
     Isse foras, et te falsa videre puta.
Clausa tibi fuerit promissa ianua nocte:
     Perfer et inmunda ponere corpus humo.
Forsitan et vultu mendax ancilla superbo               525
     Dicet 'quid nostras obsidet iste fores?'
Postibus et durae supplex blandire puellae,
     Et capiti demptas in fore pone rosas.
Cum volet, accedes: cum te vitabit, abibis;
     Dedecet ingenuos taedia ferre sui.               530
'Effugere hunc non est' quare tibi possit amica
     Dicere? non omni tempore sensus obest.
Nec maledicta puta, nec verbera ferre puellae
     Turpe, nec ad teneros oscula ferre pedes.
Quid moror in parvis? Animus maioribus instat;               535
     Magna canam: toto pectore, vulgus, ades.
Ardua molimur, sed nulla, nisi ardua, virtus:
     Difficilis nostra poscitur arte labor.
Rivalem patienter habe, victoria tecum
     Stabit: eris magni victor in arce Iovis.               540
Haec tibi non hominem, sed quercus crede Pelasgas
     Dicere: nil istis ars mea maius habet.
Innuet illa, feras; scribet, ne tange tabellas:
     Unde volet, veniat; quoque libebit, eat.
Hoc in legitima praestant uxore mariti,               545
     Cum, tener, ad partes tu quoque, somne, venis.
Hac ego, confiteor, non sum perfectus in arte;
     Quid faciam? monitis sum minor ipse meis.
Mene palam nostrae det quisquam signa puellae,
     Et patiar, nec me quo libet ira ferat?               550
Oscula vir dederat, memini, suus: oscula questus
     Sum data; barbaria noster abundat amor.
Non semel hoc vitium nocuit mihi: doctior ille,
     Quo veniunt alii conciliante viri.
Sed melius nescisse fuit: sine furta tegantur,               555
     Ne fugiat ficto fassus ab ore pudor.
Quo magis, o iuvenes, deprendere parcite vestras:
     Peccent, peccantes verba dedisse putent.
Crescit amor prensis; ubi par fortuna duorum est,
     In causa damni perstat uterque sui.               560
Fabula narratur toto notissima caelo,
     Mulciberis capti Marsque Venusque dolis.
Mars pater, insano Veneris turbatus amore,
     De duce terribili factus amator erat.
Nec Venus oranti (neque enim dea mollior ulla est)               565
     Rustica Gradivo difficilisque fuit.
A, quotiens lasciva pedes risisse mariti
     Dicitur, et duras igne vel arte manus.
Marte palam simul est Vulcanum imitata, decebat,
     Multaque cum forma gratia mixta fuit.               570
Sed bene concubitus primos celare solebant.
     Plena verecundi culpa pudoris erat.
Indicio Solis (quis Solem fallere possit?)
     Cognita Vulcano coniugis acta suae.
Quam mala, Sol, exempla moves! Pete munus ab ipsa               575
     Et tibi, si taceas, quod dare possit, habet.
Mulciber obscuros lectum circaque superque
     Disponit laqueos: lumina fallit opus.
Fingit iter Lemnon; veniunt ad foedus amantes:
     Impliciti laqueis nudus uterque iacent.               580
Convocat ille deos; praebent spectacula capti:
     Vix lacrimas Venerem continuisse putant.
Non vultus texisse suos, non denique possunt
     Partibus obscenis opposuisse manus.
Hic aliquis ridens 'in me, fortissime Mavors,               585
     Si tibi sunt oneri, vincula transfer!' ait.
Vix precibus, Neptune, tuis captiva resolvit
     Corpora: Mars Thracen occupat, illa Paphon.
Hoc tibi pro facto, Vulcane: quod ante tegebant,
     Liberius faciunt, ut pudor omnis abest:               590
Saepe tamen demens stulte fecisse fateris,
     Teque ferunt artis paenituisse tuae.
Hoc vetiti vos este; vetat deprensa Dione
     Insidias illas, quas tulit ipsa, dare.
Nec vos rivali laqueos disponite, nec vos               595
     Excipite arcana verba notata manu.
Ista viri captent, si iam captanda putabunt,
     Quos faciet iustos ignis et unda viros.
En, iterum testor: nihil hic, nisi lege remissum
     Luditur: in nostris instita nulla iocis.               600
Quis Cereris ritus ausit vulgare profanis,
     Magnaque Threicia sacra reperta Samo?
Exigua est virtus praestare silentia rebus:
     At contra gravis est culpa tacenda loqui.
O bene, quod frustra captatis arbore pomis               605
     Garrulus in media Tantalus aret aqua!
Praecipue Cytherea iubet sua sacra taceri:
     Admoneo, veniat nequis ad illa loquax.
Condita si non sunt Veneris mysteria cistis,
     Nec cava vesanis ictibus aera sonant,               610
At sic inter nos medio versantur in usu,
     Se tamen inter nos ut latuisse velint.
Ipsa Venus pubem, quotiens velamina ponit,
     Protegitur laeva semireducta manu.
In medio passimque coit pecus: hoc quoque viso               615
     Avertit vultus nempe puella suos.
Conveniunt thalami furtis et ianua nostris,
     Parsque sub iniecta veste pudenda latet:
Et si non tenebras, ad quiddam nubis opacae
     Quaerimus, atque aliquid luce patente minus.               620
Tum quoque, cum solem nondum prohibebat et imbrem
     Tegula, sed quercus tecta cibumque dabat,
In nemore atque antris, non sub Iove, iuncta voluptas;
     Tanta rudi populo cura pudoris erat.
At nunc nocturnis titulos inponimus actis,               625
     Atque emitur magno nil, nisi posse loqui!
Scilicet excuties omnes, ubi quaeque, puellas,
     Cuilibet ut dicas 'haec quoque nostra fuit,'
Nec desint, quas tu digitis ostendere possis?
     Ut quamque adtigeris, fabula turpis erit?               630
Parva queror: fingunt quidam, quae vera negarent,
     Et nulli non se concubuisse ferunt.
Corpora si nequeunt, quae possunt, nomina tangunt,
     Famaque non tacto corpore crimen habet.
I nunc, claude fores, custos odiose puellae,               635
     Et centum duris postibus obde seras!
Quid tuti superest, cum nominis extat adulter,
     Et credi quod non contigit esse, cupit?
Nos etiam veros parce profitemur amores,
     Tectaque sunt solida mystica furta fide.                640
Parcite praecipue vitia exprobrare puellis,
     Utile quae multis dissimulasse fuit.
Nec suus Andromedae color est obiectus ab illo,
     Mobilis in gemino cui pede pinna fuit.
Omnibus Andromache visa est spatiosior aequo:               645
     Unus, qui modicam diceret, Hector erat.
Quod male fers, adsuesce, feres bene; multa vetustus
     Leniet, incipiens omnia sentit amor.
Dum novus in viridi coalescit cortice ramus,
     Concutiat tenerum quaelibet aura, cadet:               650
Mox eadem ventis, spatio durata, resistet,
     Firmaque adoptivas arbor habebit opes.
Eximit ipsa dies omnes e corpore mendas,
     Quodque fuit vitium, desinit esse mora.
Ferre novae nares taurorum terga recusant:               655
     Adsiduo domitas tempore fallit odor.
Nominibus mollire licet mala: fusca vocetur,
     Nigrior Illyrica cui pice sanguis erit:
Si straba, sit Veneri similis: si rava, Minervae:
     Sit gracilis, macie quae male viva sua est;               660
Dic habilem, quaecumque brevis, quae turgida, plenam,
     Et lateat vitium proximitate boni.
Nec quotus annus eat, nec quo sit nata, require,
     Consule, quae rigidus munera Censor habet:
Praecipue si flore caret, meliusque peractum               665
     Tempus, et albentes iam legit illa comas.
Utilis, o iuvenes, aut haec, aut serior aetas:
     Iste feret segetes, iste serendus ager.
Dum vires annique sinunt, tolerate labores:
     Iam veniet tacito curva senecta pede.                670
Aut mare remigiis, aut vomere findite terras,
     Aut fera belligeras addite in arma manus,
Aut latus et vires operamque adferte puellis:
     Hoc quoque militia est, hoc quoque quaerit opes.
Adde, quod est illis operum prudentia maior,               675
     Solus et artifices qui facit, usus adest:
Illae munditiis annorum damna rependunt,
     Et faciunt cura, ne videantur anus.
Utque velis, venerem iungunt per mille figuras:
     Invenit plures nulla tabella modos.               680
Illis sentitur non inritata voluptas:
     Quod iuvet, ex aequo femina virque ferant.
Odi concubitus, qui non utrumque resolvunt;
     Hoc est, cur pueri tangar amore minus.
Odi quae praebet, quia sit praebere necesse,               685
     Siccaque de lana cogitat ipsa sua.
Quae datur officio, non est mihi grata voluptas:
     Officium faciat nulla puella mihi.
Me voces audire iuvat sua gaudia fassas,
     Quaeque morer meme sustineamque rogent.               690
Aspiciam dominae victos amentis ocellos:
     Langueat, et tangi se vetet illa diu.
Haec bona non primae tribuit natura iuventae,
     Quae cito post septem lustra venire solent.
Qui properant, nova musta bibant: mihi fundat avitum               695
     Consulibus priscis condita testa merum.
Nec platanus, nisi sera, potest obsistere Phoebo,
     Et laedunt nudos prata novella pedes.
Scilicet Hermionen Helenae praeponere posses,
     Et melior Gorge, quam sua mater, erat?               700
At venerem quicumque voles adtingere seram,
     Si modo duraris, praemia digna feres.
Conscius, ecce, duos accepit lectus amantes:
     Ad thalami clausas, Musa, resiste fores.
Sponte sua sine te celeberrima verba loquentur,               705
     Nec manus in lecto laeva iacebit iners.
Invenient digiti, quod agant in partibus illis,
     In quibus occulte spicula tingit Amor.
Fecit in Andromache prius hoc fortissimus Hector,
     Nec solum bellis utilis ille fuit.               710
Fecit et in capta Lyrneside magnus Achilles,
     Cum premeret mollem lassus ab hoste torum.
Illis te manibus tangi, Brisei, sinebas,
     Imbutae Phrygia quae nece semper erant.
An fuit hoc ipsum, quod te, lasciva, iuvaret,               715
     Ad tua victrices membra venire manus?
Crede mihi, non est veneris properanda voluptas,
     Sed sensim tarda prolicienda mora.
Cum loca reppereris, quae tangi femina gaudet,
     Non obstet, tangas quo minus illa, pudor.               720
Aspicies oculos tremulo fulgore micantes,
     Ut sol a liquida saepe refulget aqua.
Accedent questus, accedet amabile murmur,
     Et dulces gemitus aptaque verba ioco.
Sed neque tu dominam velis maioribus usus               725
     Desere, nec cursus anteat illa tuos;
Ad metam properate simul: tum plena voluptas,
     Cum pariter victi femina virque iacent.
Hic tibi versandus tenor est, cum libera dantur
     Otia, furtivum nec timor urget opus.               730
Cum mora non tuta est, totis incumbere remis
     Utile, et admisso subdere calcar equo.
Finis adest operi: palmam date, grata iuventus,
     Sertaque odoratae myrtea ferte comae.
Quantus apud Danaos Podalirius arte medendi,               735
     Aeacides dextra, pectore Nestor erat,
Quantus erat Calchas extis, Telamonius armis,
     Automedon curru, tantus amator ego.
Me vatem celebrate, viri, mihi dicite laudes,
     Cantetur toto nomen in orbe meum.               740
Arma dedi vobis: dederat Vulcanus Achilli;
     Vincite muneribus, vicit ut ille, datis.
Sed quicumque meo superarit Amazona ferro,
     Inscribat spoliis 'Naso magister erat.'
Ecce, rogant tenerae, sibi dem praecepta, puellae:               745
     Vos eritis chartae proxima cura meae!