Dona cano divum, laetas venantibus artis,
auspicio, Diana, tuo; prius omnis in armis
spes fuit et nuda silvas virtute movebant
inconsulti homines vitaque erat error in omni.
post alia, propiore, via meliusque profecti               5
te sociam, Ratio, rebus sumpsere gerendis;
hinc omne auxilium vitae rectusque reluxit
ordo et contiguas didicere ex artibus artis
proserere, hinc demens cecidit violentia retro.
sed primum auspicium deus artibus altaque circa               10
firmamenta dedit; tum partis quisque secutus
exegere suas tetigitque industria finem.
tu trepidam bello, vitam, Diana, ferino
qua primam quaerebat opem, dignata repertis
protegere auxiliis orbemque hac solvere noxa.               15
adscivere tuo comites sub nomine divae
centum: omnes nemorum, umentes de fontibus omnes
Naides, et Latii satyri Faunusque subibant
Maenaliusque puer, domitrixque Idaea leonum
mater, et inculto Silvanus termite gaudens.               20
his ego praesidibus nostram defendere sortem
contra mille feras et non sine carmine iussus
carmine et arma dabo et venandi persequar artis.
armorum casses, plagiique exordia, restes,
prima iubent tenui nascentem iungere filo               25
limbum et quadruplicis tormento adstringere limbos:
illa operum patiens, illa usus linea longi
tunc ipsum e medio cassem quo nascitur ore
per senos circum usque sinus laqueabis, ut omni
concipiat tergo, si quisquam est plurimus, hostem.               30
at bis vicenos spatium praetendere passus
rete velim plenisque decem consurgere nodis;
ingrati maiora sinus impendia sument.
optuma Cinyphiae, ne quid cunctere, paludes
lina dabunt; bonus Aeolia de valle Sibyllae               35
fetus et aprico Tuscorum stuppea campo
messis contiguum sorbens de flumine rorem,
qua cultor Latii per opaca silentia Thybris
labitur inque sinus magno venit ore marinos.
at contra nostris imbellia lina Faliscis               40
Hispanique alio spectantur Saetabis usu.
vix operata suo sacra ad Bubastia lino
velatur sonipes aestivi turba Canopi:
ipse in materia damnosus candor inerti
ostendit longe fraudem atque exterruit hostis.               45
at pauper rigui custos Alabandius horti
cannabinas nutrit silvas, quam commoda nostro
armamenta operi. gravis est tutela, sed illis
tu licet Haemonios includas retibus ursos.
tantum ne subeat vitiorum pessimus umor               50
ante cave: non est umentibus usus in armis,
nulla fides. ergo seu pressa flumina valle
inter opus clausaeque malum fecere paludes,
sive improvisus caelo perfuderit imber,
illa vel ad flatus Helices oppande serenae               55
vel caligineo laxanda reponite fumo.
idcirco et primas linorum tangere messes
ante vetant quam maturis accenderit annum
ignibus et claro Plias se prompserit ortu.
imbiberit: tanto respondet longior usus.               60
magnum opus et tangi, nisi cura vincitur, impar.
nonne vides veterum, quos prodit fabula rerum,
semideos Dilli aggeribus temptare superbis
caeli iter et matres ausi attrectare deorum,
quam magna mercede meo sine munere silvas               65
impulerint? flet adhuc et porro flebit Adonin
victa Venus, ceciditque suis Ancaeus in arvis
(et praedexter erat, geminisque securibus ingens)
ipse deus cultorque feri Tirynthius orbis,
quem mare, quem tellus, quem praeceps ianua Ditis               70
omnia temptantem, qua laus erat obvia, passa
hinc decus et famae primum impetravit honorem.
exige si qua meis respondet ab artibus ergo
gratia quae vires fallat collata ferinas:
sunt quibus immundo decerptae vulture plumae               75
instrumentum operis fuit et non parva facultas.
tantum inter nivei iungantur vellera cygni,
et satis armorum est. haec clara luce coruscant
terribiles species, at vulture dirus ab atro
turbat odor silvas meliusque alterna valet res.               80
sed quam clara tuis et pinguis pluma sub armis,
tam mollis tactu et non sit creberruma nexu,
ne reprensa suis properantem linea pennis
implicet atque ipso mendosa coarguat usu.
hic magis in cervos valuit metus; ast ubi lentae               85
interdum Libyco fucantur sandyce pennae
linteaque expositis lucent anconibus arma,
rarum si qua metus eludet belua falsos.
nam fuit et laqueis aliquis curracibus usus:
cervino iussere magis contexere nervo;               90
fraus teget insidias habitu mentita ferino.
quid qui dentatas iligno robore clausit
venator pedicas, quam dissimulantibus armis
saepe habet imprudens alieni lucra laboris!
o felix, tantis quem primum industria rebus               95
prodidit auctorem! deus ille an proxuma divos
mens fuit, in caecas aciem quae magna tenebras
egit et ignarum perfudit lumine vulgus?
dic age Pierio (fas est) Diana, ministro.
Arcadium stat fama senem, quem Maenalus auctor               100
et Lacedaemoniae primum vidistis Amyclae
per non adsuetas metantem retia valles
Dercylon. haut illo quisquam se iustior egit,
hau fuit in terris divum observantior alter:
ergo illum primis nemorum dea finxit in arvis               105
auctoremque operi dignata inscribere magno
iussit adire suas et pandere gentibus artes.
ille etiam valido primus venabula dente
induit et proni moderatus vulneris iram
omne moris excepit onus; tum stricta verutis               110
dentibus et gemina subiere hastilia furca
et quidam totis clauserunt ensibus hastas,
ne cessaret iners in vulnere massa ferino.
blandimenta vagae fugies novitatis: ibidem
exiguo nimiove nocent. sed lubricus errat               115
mos et ab expertis festinant usibus omnes.
quid, Macetum immensos libeat si dicere contos?
quam longa exigui spicant hastilia dentes!
aut contra ut tenero destrictas cortice virgas
praegravat ingenti pernix Lucania cultro!               120
omnia tela modi melius finxere salubres,
quocirca et iaculis habilem perpendimus usum:
neu leve vulnus eat neu sit brevis impetus illi.
ipsa arcu Lyciaque suos Diana pharetra
armavit comites: ne tela relinquite divae:               125
magnum opus et volucres quondam fecere sagittae.
disce agedum et validis dilectum hastilibus omnem.
plurima Threiciis nutritur vallibus Hebri
cornus et umbrosae Veneris per litora myrtus
taxique pinusque Altinatesque genestae               130
et magis incomptos opera iuturus agrestis
termes. ab Eois descendit virga Sabaeis
mater odorati multum pulcherruma turis:
illa suos usus intractatumque decorem
(sic nemorum iussere deae) natalibus hausit               135
arbitriis; at enim multo sunt ficta labore
cetera quae silvis errant hastilia nostris:
nunquam sponte sua procerus ad aethera termes
exiit inque ipsa curvantur stirpe genestae.
ergo age luxuriam primo fetusque nocentis               140
detrahe: frondosas gravat indulgentia silvas.
post ubi proceris generosa stirpibus arbor
se dederit teretisque ferent ad sidera virgae,
stringe notas circum et gemmantis exige versus.
his, si quis vitium nociturus sufficit, umor               145
ulceribus fluet et venas durabit inertis.
in quinos sublata pedes hastilia plena
caede manu, dum pomiferis advertitur annus
frondibus et tepidos autumnus continet imbres.
sed cur exiguis tantos in partibus orbes               150
lustramus? prima illa canum, non ulla per artis
cura prior, sive indomitos vehementior hostis
nudo marte premas seu bellum ex arte ministres.
mille canum patriae ductique ab origine mores
quoique sua. magna indocilis dat proelia Medus               155
magnaque diversos extollit gloria Celtas.
arma negant contra martemque odere Geloni,
sed natura sagax: Perses in utroque paratus.
sunt qui Seras alant, genus intractabilis irae;
at contra faciles magnique Lycaones armis.               160
sed non Hyrcano satis est vehementia gentis
tanta suae: petiere ultro fera semina silvis;
dat venus accessus et blando foedere iungit.
tunc et mansuetis tuto ferus errat adulter
in stabulis ultroque gravem succedere tigrin               165
ausa canis maiore tulit de sanguine fetum.
sed praeceps virtus: ipsa venabitur aula
ille tibi et pecudum multo cum sanguine crescet.
pasce tamen: quaecumque domi sibi crimina fecit,
excutiet silva magnus pugnator adepta.               170
at fugit adversos idem quos repperit hostis
Vmber: quanta fides, utinam, et sollertia naris,
tanta foret virtus et tantum vellet in armis!
quid, freta si Morinum dubio refluentia ponto
veneris atque ipsos libeat penetrare Britannos?               175
o quanta est merces et quantum impendia supra,
si non ad speciem mentiturosque decores
(parvis haec una est catulis iactura Britannis),
at magnum cum venit opus promendaque virtus
et vocat extremo praeceps discrimine mavors:               180
non tunc egregios tantum admirere Molossos,
comparat his versuta suas Athamania ...
AÇorusque Pheraeque et clandestinus Acarnan:
sicut Acarnanes subierunt proelia furto,
sic canis illa suos taciturna supervenit hostis.               185
at clangore citat quos nondum conspicit apros
Aetola quaecumque canis de stirpe: malignum
officium, sive illa metus convicia rupit
seu frustra nimius properat favor. et tamen illud
ne vanum totas genus aspernere per artis:               190
mirum quam celeres et quantum nare merentur,
tum non est victi quoi concessere labori.
idcirco variis miscebo gentibus usum:
quondam inconsultis mater dabit Vmbrica Gallis
sensum agilem, traxere animos de patre Gelonae               195
Hyrcano et vanae tantum Calydonia linguae
exibit vitium patre emendata Molosso.
scilicet ex omni florem virtute capessunt
et sequitur natura favens. at te leve si qua
tangit opus pavidosque iuvat compellere dorcas               200
aut versuta sequi leporis vestigia parvi,
Petroniost haec fama cani, volucresque Sycambros
et pictam macula Vertraham delige flava:
ocior adfectu mentis pennaque cucurrit,
sed premit inventas, non inventura latentis               205
illa feras, quae Petroniis bene gloria constat.
quod si maturo pressantes gaudia lusu
dissimulare feras tacitique accedere possent,
illis omne decus, quod nunc, metagontes, habetis,
constaret: silva sed virtus irrita damnost.               210
at vestrum non vile genus, non patria, vulgo
Sparte quos et Creta suos promittit alumnos:
sed primum celsa lorum cervice ferentem,
Glympice, te silvis egit Boeotius Hagnon,
Hagnon Astylides, Hagnon, quem plurima semper               215
gratia per nostros unum testabitur usus.
hic trepidas artis et vix novitate sedentes
vidit qua propior peteret via nec sibi turbam
contraxit comitem nec vasa tenentia longe:
unus praesidium atque operi spes magna petito               220
adsumptus metagon lustrat per nota ferarum
pascua, per fontes, per quas trivere latebras.
primae lucis opus: tum signa vapore ferino
intemerata legens si quast qua fallitur eius
turba loci, maiore secat spatia extera gyro;               225
atque hic egressu iam tum sine fraude reperto
incubuit, spatiis qualis permissa Lechaeis
Thessalium quadriga decus, quam gloria patrum
excitat et primae spes ambitiosa coronae.
sed ne qua ex nimio redeat iactura favore,               230
lex dicta officiis: neu voce lacesseret hostem
neve levem praedam aut propioris pignora lucri
amplexus primos nequiquam effunderet actus;
iam vero impensum melior fortuna laborem
cum sequitur iuxtaque domus quaesita ferarum,               235
et sciat occultos et signis arguat hostes:
(aut effecta levi testatur gaudia cauda
aut ipsa infodiens uncis vestigia plantis
mandit humum celsisve adprensat naribus auras);
et tamen, ut ne prima faventem pignora fallant,               240
circum omnem aspretis medius qua clauditur orbis
ferre pedem accessusque abitusque notare ferarum
admonet et, si forte loco spes prima fefellit,
rusum opus incubuit spatiis; at, prospera si res,
intacto repetet prima ad vestigia gyro.               245
ergo ubi plena suo rediit victoria fine,
in partem praedae veniat comes et sua norit
praemia: sic operi iuvet inseruisse benigne.
hoc ingens meritumst, haec ultima palma tropaei,
Hagnon magne, tibi divum concessa favore:               250
ergo semper eris, dum carmina dumque manebunt
silvarum dotes atque arma Diania terris.
hic et semiferam thoum de sanguine prolem
finxit. non alio maior sub pectore virtus,
sive in lora voces seu nudi ad pignera martis.               255
thoes commissos (clarissima fama) leones
et subiere astu et parvis domuere lacertis;
nam genus exiguum et pudeat, quam informe, fateri,
vulpina species: tamen huic exacta voluntas.
at non est alius quem tanta ad munia fetus               260
exercere velis, aut te tua culpa refellet
inter opus, quom sera cadit prudentia damno.
iunge pares ergo et maiorum pignore signa
feturam prodantque tibi metagonta parentes,
qui genuere sua pecus hoc inmane iuventa.               265
et primum expertos animi, quae gratia primast,
in venerem iungam. tum sortis cura secunda,
ne renuat species aut quem detractet honorem.
sint celsi vultus, sint hirtae frontibus aures,
os magnum, et patulis agitatos naribus ignes               270
spirent, adstricti succingant ilia ventres,
cauda brevis longumque latus discretaque collo
caesaries neu pexa nimis neu frigoris illa
impatiens; validis tum surgat pectus ab armis,
quod magnos capiat motus magnisque supersit.               275
effuge qui lata pandit vestigia planta:
mollis in officio. siccis ego dura lacertis
crura velim et solidos haec in certamina calces.
sed frustra longus properat labor, abdita si non
altas in latebras unique inclusa marito               280
femina: nec patres veneris sub tempore magnos
illa neque emeritae servat fastigia laudis.
primi complexus, dulcissuma prima voluptas
(hunc veneri dedit impatiens natura furorem),
si tenuit custos et mater adultera non est.               285
da requiem gravidae solitosque remitte labores:
vix oneri super illa suo. tum deinde monebo,
ne matrem indocilis natorum turba fatiget,
percensere notis iamque inde excernere pravos.
signa dabunt ipsi. teneris vix artibus haeret               290
ille tuos olim non defecturus honores,
iamque illum impatiens aequae vehementia sortis
extulit: adfectat materna regna sub alvo,
ubera tota tenet, a tergo liber aperto,
dum tepida indulget terris clementia mundi;               295
verum ubi Caurino perstrinxit frigore vesper,
irreptat turbaque potens operitur inerti.
illius et manibus vires sit cura futuras
perpensare: levis deducet pondere fratres:
nec me pignoribus, nec te mea carmina fallent.               300
protinus et cultus alios et debita fetae
blandimenta feres curaque sequere merentem:
illa perinde suos, ut erit, de lacte minores
ad longam praestabit opem. tum denique, fetae
cum desunt operi, fregitque industria matres,               305
transeat in catulos omnis tutela relictos.
lacte novam pubem facilique tuebere maza,
nec luxus alios avidaeque impendia vitae
noscant: haec magno redit indulgentia damno.
nec mirum: humanos non est magis altera sensus,               310
tollit ni ratio et vitiis adeuntibus obstat.
haec illast Pharios quae fregit noxia reges,
dum servata cavis potant Mareotica gemmis
nardiferumque metunt Gangen vitiisque ministrant.
sic et Achaemenio cecidisti, Lydia, Cyro:               315
atqui dives eras ac fluminis aurea venis.
scilicet ad summam ne quid restaret habendi,
tu quoque luxuriae fictas dum colligis artes
et sequeris demens alienam, Graecia, culpam,
o quantum et quotiens decoris frustrata paterni!               320
at qualis nostris, quam simplex mensa Camillis!
qui tibi cultus erat post tot, Serrane, triumphos!
ergo illi ex habitu virtutisque indole priscae
imposuere orbi Romam caput, actaque ab illis
ad caelum virtus summosque tetendit honores.               325
scilicet exiguis magna sub imagine rebus
prospicies, quae sit ratio, et quo fine regendae.
idcirco imperium catulis unusque magister
additur: ille dapes poenamque operamque moramque
temperet, hunc spectet silvas domitura iuventus.               330
nec vile arbitrium est: quoicumque haec regna dicantur,
ille tibi egregia iuvenis de pube legendus,
utrumque et prudens et sumptis impiger armis.
quod nisi et accessus et agendi tempora belli
noverit et socios tutabitur hoste minores,               335
aut cedent aut illa tamen victoria damnost.
ergo in opus vigila factusque ades omnibus armis:
(arma acuere virum); tegat imas fascia suras;
<sit pell>is vitulina, suis et tergore fulvo
i<re decet, niteant> canaque e maele galeri,               340
ima Toletano praecingant ilia cultro
terribilemque manu vibrata falarica dextra
det sonitum et curvae rumpant non pervia falces.
haec tua militia est. quin et Mavortia bello
vulnera et errantis per tot divertia morbos               345
causasque adfectusque canum tua cura tuerist.
stat Fatum supra totumque avidissimus Orcus
pascitur et nigris orbem circumsonat alis.
scilicet ad magnum maior ducenda laborem
cura, nec expertos fallet deus: huic quoque nostrae               350
est aliud, quod praestet opus, placabile numen.
nec longe auxilium, licet alti vulneris orae
abstiterint atroque cadant cum sanguine fibrae:
inde rape ex ipso qui vulnus fecerit hoste
virosam eluviem lacerique per ulceris ora               355
sparge manu, venas dum sucus comprimat acer:
mortis enim patuere viae. tum pura monebo
circum labra sequi tenuique includere filo.
At si pernicies angusto pascitur ore,
contra pande viam fallentisque argue causas               360
morborum: in vitio facilis med<icina recenti>;
sed tacta impositis mulcent p<ecuaria palmis>
(id satis) aut nigrae circum picis unguine signant;
quodsi destricto levis est in vulnere noxa,
ipse habet auxilium validae natale salivae.               365
illa gravis labes et curis altior illis,
cum vitium causae totis egere latentes
corporibus seraque aperitur noxia summa.
inde emissa lues et per contagia morbi
venere in vulgum fusaque exercitus ingens               370
aequali sub labe ruit, nec viribus ullis
aut merito veniast aut spes exire precanti.
quod sive a Stygia letum Proserpina nocte
extulit et Furiis commissam ulciscitur iram,
seu vitium ex alto spiratque vaporibus aether               375
pestiferis, seu terra suos populatur honores:
fontem averte mali. trans altas ducere calles
admoneo latumque fuga superabitis amnem.
hoc primum effugium leti: tunc ficta valebunt
auxilia et nostra quidam redit usus ab arte.               380
sed varii motus nec in omnibus una potestas:
disce vices et quae tutelast proxima tempta.
pluruma per catulos rabies invictaque tardis
praecipitat letale malum: sit tutius ergo
antire auxiliis et primas vincere causas.               385
namque subit, nodis qua lingua tenacibus haeret,
(vermiculum dixere) mala atque incondita pestis.
ille ubi salsa siti praecepit viscera longe,
aestivos vibrans accensis febribus ignes,
moliturque fugas et sedem spernit amaram.               390
scilicet hoc motu stimulisque potentibus acti
in furias vertere canes. ergo insita ferro
iam teneris elementa mali causasque recidunt.
nec longa in facto medicinast ulcere: purum
sparge salem et tenui permulce vulnus olivo:               395
ante relata suas quam nox bene compleat umbras,
ecce aderit factique oblitus vulneris ultro
blanditur mensis cereremque efflagitat ore.
quid, priscas artes inventaque simplicis aevi,
si referam? non illa metus solacia falsi               400
tam longam traxere fidem. collaribus ergo
sunt qui lucifugae cristas inducere maelis
iussere aut sacris conserta monilia conchis
et vivum lapidem et circa Melitensia nectunt
curalia et magicis adiutas cantibus herbas.               405
ac sic offectus oculique venena maligni
vicit tutela pax impetrata deorum.
at si deformis lacerum dulcedine corpus
persequitur scabies, longi via pessima leti:
in primo accessu tristis medicina, sed una               410
pernicies redimenda anima, quae prima sequaci
sparsa malost, ne dira trahant contagia vulgus.
quodsi dat spatium clemens et promonet ortu
morbus, disce vias et qua sinit artibus exi.
tunc et odorato medicata bitumina vino               415
Hipponiasque pices neglectaeque unguen amurcae
miscuit et summam complectitur ignis in unam.
inde lavant aegros: atque ira coercita morbi
laxatusque rigor. quae te ne cura timentem
differat, et pluvias et Cauri frigora vitent;               420
duc magis, ut nudis incumbunt vallibus aestus,
a vento clarique faces ad solis, ut omne
exsudent vitium subeatque latentibus ultro
quae facta est medicina vadis. nec non tamen illum
spumosi catulos mergentem litoris aestu               425
respicit et facilis Paean adivvit in artes.
o rerum prudens quantam experientia vulgo
materiem largita boni, si vincere curent
desidiam et gratos agitando prendere finis!
est in Trinacria specus ingens rupe cavique               430
introsum reditus, circum atrae moenia silvae
alta premunt ruptique ambustis faucibus amnes;
Vulcano condicta domus. quam subter eunti
stagna sedent venis oleoque madentia vivo.
huc defecta mala vidi pecuaria tabe               435
saepe trahi victosque malo graviore magistros.
"te primum, Vulcane, loci, pacemque precamur,
incola sancte, tuam: da fessis ultima rebus
auxilia et, meriti si nulla est noxia tanti,
tot miserare animas liceatque attingere fontis,               440
sancte, tuos" ter quisque vocant, ter pinguia libant
tura foco, struitur ramis felicibus ara.
hic (dictu mirum atque alias ignobile monstrum)
adversis specibus ruptoque e pectore montis
venit ovans Austris et multo flumine flammae               445
emicat ipse: manu ramum pallente sacerdos
termiteum quatiens "procul hinc extorribus ire
edico praesente deo, praesentibus aris,
quis scelus aut manibus sumptum aut in pectore motum est"
inclamat: cecidere animi et trepidantia membra.               450
o quisquis misero fas umquam in supplice fregit,
quis pretio fratrum meliorisque ausus amici
sollicitare caput patriosve lacessere divos,
illum agat infandae comes huc audacia culpae:
discet commissa quantum deus ultor in ira               455
pone sequens valeat. sed cui bona pectore mens est
obsequitur<que> deo, deus illam molliter aram
lambit et ipse, suos ubi contigit ignis honores,
defugit a sacris rursumque reconditur antro:
huic fas auxilium et Vulcania tangere dona.               460
nec mora, si medias exedit noxia fibras,
his lave praesidiis adfectaque corpora mulce:
regnantem excuties morbum. deus auctor, et ipsa
artem aluit natura suam. quae robore pestis
acrior aut leto propior via? sed tamen illi               465
hinc venit auxilium valida vehementius ira.
quod primam si fallet opem dimissa facultas,
at tu praecipitem qua spes est proxima labem
adgredere: in subito subita et medicina tumultu.
stringendae nares et <bi>na ligamina ferro               470
armorum, geminaque cruor ducendus ab aure:
hinc vitium, hinc illa est avidae vehementia pesti.
ilicet auxiliis fessum solabere corpus
subsiduasque fraces defusaque Massica prisco
sparge cado: Liber tenuis e pectore curas               475
exigit, et morbo Liber medicina furenti.
quid dicam tussis, quid inertis damna veterni
aut incurvatae siquast tutela podagrae?
mille tenent pestes curaque potentia maior.
mitte age (non opibus tanta est fiducia nostris),               480
mitte, anime: ex alto ducendum numen Olympo,
supplicibus<que> vocanda sacris tutela deorum.
idcirco aeriis molimur compita lucis
spicatasque faces sacrum ad nemorale Dianae
sistimus et solito catuli velantur honore,               485
ipsaque per flores medio in discrimine luci
stravere arma sacris et pace vacantia festa.
tum cadus et viridi fumantia liba feretro
praeveniunt teneraque extrudens cornua fronte
haedus et ad ramos etiamnum haerentia poma,               490
lustralis de more sacri, quo tota iuventus
lustraturque deae proque anno reddit honorem.
ergo impetrato respondet multa favore
ad partis, qua poscis opem; seu vincere silvas
seu tibi fatorum labes exire minasque               495
cura prior, tua magna fides tutelaque virgo.
restat equos finire notis, quos arma Dianae
admittant: non omne meas genus audet in artis.
est vitium ex animo, sunt quos imbellia fallant
corpora, praeveniens quondam est incommoda virtus.               500
consule, Penei qualis perfunditur amne
Thessalus aut patriae quem conspexere Mycenae
glaucum: nempe ingens, nempe ardua fundet in auras
crura. quis Eleas potior lustravit harenas?
ne tamen hoc attingat opus: iactantior illi               505
virtus quam silvas durumque lacessere martem.
nec saevos miratur equos terrena Syene
scilicet, et Parthis inter sua mollia rura
mansit honor; veniat Caudini saxa Taburni
Garganumve trucem aut Ligurinas desuper Alpes;               510
ante opus excussis cadet unguibus. et tamen illi
est animus fingetque meas se iussus in artes:
sed iuxta vitium posuit deus. at tibi contra
Callaecis lustratur <e>quis scruposa Pyr<ene>,
non tamen Hispano martem temptare m<inistro>               515
ausim: <in> muricibus vix ora tenacia ferr<o>
concedunt. at tota levi Nasam<onia virga>
fingit equos: ipsis Numidae solver<e capistris>
audax et patiens operum g<enus. Ille vigebit>
centum actus spatiis atque eluctabitur iram.               520
nec magni cultus: sterilis quodcumque remisit
terra sui tenuesque satis producere rivi.
sic et Strymonio facilis tutela Bisaltae:
possent Aetnaeas utinam se ferre per arces,
qui ludus Siculis. quid tum, si turpia colla               525
aut tenuis dorso curvatur spina? per illos
cantatus Graiis Acragas victaeque fragosum
Nebroden liquere ferae: (o quantus in armis
ille meis quoius dociles pecuaria fetus
sufficient) quis Chaonios contendere contra               530
ausit, vix merita quos signat Achaia palma?
spadices vix Pellaei valuere Cerauni;
at tibi devotae magnum pecuaria Cyrrhae,
Phoebe, decus meruere, levis seu iungere currus
usus, seu nostras agere in sacraria tensas.               535
venanti melius pugnat color: optima nigr<a>
<cru>ra illi badiosque leg<a>nt et a * * *
<et quo>rum fessas imitantur terga favillas.
<o quan>tum Italiae (sic di voluere) parentes
<praestant> et terras omni praecepimus usu               540
<nostraque quam pernix> collustrat prata <iuventus>!

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *