1. AD EXCELSISSIMUM FLORENTISSIMUMQUE CAROLUM, MAGNAE BRITANNIAE PRINCIPEM

Ludicra qui tibi nunc dicat, olim (amplissime princeps),
    grandior ut fueris, grandia forte canet,
quaeque genus celebrare tuum et tua lucida possunt
    facta, domi crescunt, sive patrata foris.
at tenues ne tu nimis (optime) despice Musas:         5
    pondere magna valent, parva lepore iuvant.
regibus athletae spatiis grati esse solebant
    apricis, nani ridiculique domi.
magnus Alexander magno plaudebat Homero,
    suspiciens inter praelia ficta deos;         10
Caesar, maior eo, Romana epigrammata legit,
    sceptigera quaedam fecit et ipse manu.
talia sed recitent alii tibi (maxime princeps);
    tu facias semper maxima, parva lege.
enecat activam quia contemplatio vitam         15
    longa, brevis, necnon ingeniosa, fovet.

2. DE LIBRIS SUIS

Nuper cur natum libro praepono priori?
    princeps est aequum principe stare loco.

3. AD LECTOREM

Nec sua barbaricis Galeno scribere visum est,
    in mensa nullum qui didicere modum;
nec mea commendo nimium lectoribus illis
    qui sine delectu vilia quaeque legunt.

4. IN NERVAM

In coenam immunis propter ioca salsa vocatur
    Nerva; suum fas est lingere quemque salem.

5. IN TABACCAM

Aurum nauta suis Hispanus vectat ab Indis,
    et longas queritur se subiise vias.
maius iter portus ad eosdem suscipit Anglus,
    ut referat fumos, nuda tabacca, tuos:
copia detonsis quos vendit Ibera Britannis,         5
    per fumos ad se vellera callíde trahens.
nec mirum est stupidos vitiatis naribus Anglos
    olfacere Hesperios non potuisse dolos.

6. DE AURO POTABILI

Pomponi, tantum vendis medicabilis auri,
    quantum dat fidei credula turba tibi;
evadunt aliqui, sed non vi futilis auri:
    servantur sola certius ergo fide

7. AD BERINUM

Nomen traxit Amor suum, Berine,
a fervente mari, unde diva mater
est e fluctibus orta sals-amaris
(verum vivida si refert vetustas),
credo non sine maxima procella.         5
nec dici temere hoc putes, Berine;
quippe instar maris aestuant amantes,
saepe et naufragium rei queruntur,
plusque illa fidei. vorax Charybdis
moecha est, et furia acrior marina.         10

8. IN VILLUM

Discursus cur te bibulum iam musaque fallit?
    humectas mentis lampada, Ville, nimis.

9. IN NERVAM

Fratres, cognatos, natos, et utrunque parentem
    composuit constans Nervaque rectus adhuc;
solus stirpe manens e tanta, sanguinis omne
    iam decus in venis comprimit ille suis.
ergo beatorum mensas vir providus ambit,         5
    inde sibi sanguis crescat ut usque novus.
iamque pater, mater, iam fratres, atque nepotes,
    spreto est externo sanguine, Nerva, tibi.

10. IN MATHONEM

Ebrius uxorem duxit Matho, sobrius horret,
    cui nunc in sola est ebrietate salus.

11. DE BONA FAMA

Qui sapit in multis, vix desipuisse videri
    ulla in re poterit; tam bona fama bona est.

12. AD CALVUM

Cantor saltatorque priori de ordine certant,
    Calve; sed ante choros musica nata fuit:
dignior et motus animi quae temperat ars quam
    corporis est, quanto corpore mens melior.

13. AD COSMUM

Plena boni est mulier bona res pretiosaque, Cosme:
    rara sed esse nimis res pretiosa solet.

14. IN LYCUM

Non ex officiis quae mutua gratia debet
    ferre per alternas atque referre vices,
sed Lycus ex usu privato pendit amicos;
    nec tacet; et solus quod sapit, inde putat.         5
pectore vir bonus et sapiens cernetur aperto;
    non itidem malus; is, quod sapit, omne tegit:
sis licet ex fructu nummorum iam, Lyce, dives,
    fictae ne speres faenus amicitiae.

15. AD EURUM

Multum qui loquitur, si non sapit, idque vetustum est;
    Caccula causidicus si sapit, Eure, novum est.

16. AD HAEDUM

In multis bene cum feci tibi, non bene nosti;
    si malefecissem, notior (Haede) forem.

17. IN BARNUM

In vinum solvi cupis Aufilena quod haurit,
    basia sic faelix, dum bibit illa, dabis;
forsitan attinges quoque cor; sed (Barne) matella
    exceptus tandem qualis amator eris!

18. IN CACCULAM

Caccula causidicus quid ni ditissimus esset?
et loquitur nemo magis, et verba omnia vendit.

19. IN SABELLUM

Nummos si repeto (Sabelle) rides;
coenam si nego perfuris (Sabelle).
utrumvis pariter mihi molestum est:
in re non fero seria iocosum;
in re non fero serium iocosa.         5

20. IN SECTOREM ZONARIUM

Artifices inter sector zonarius omnes
    lucrum non fallax solus ubique facit;
namque opera expleta, cuncta sine ilite morave,
    mercedem propria continet ille manu.

21. IN NERVAM

Temperiem laudare tuam vis Nervaque tangi;
    ex tactu tepidus, Nerva, fatebor, eras.
sed quid homo tepidus sonat Anglis ipse docebo;
    scilicet haud multum qui bonus aut malus est.

22. IN TUCCAM

Non salve, sed solve tibi Lycus obvius infit;
    urbanus sed tu nil nisi, Tucca, vale.

23. IN CALUM

Colligit, et scriptos Calus in se ridet iambos:
    vix credas homini quam male dicta placent,
invidiamque viro ceu quid probat utile magno
    quem metui potius quam placuisse iuvat.
haec Calus: at genius quando susurrat in aurem,         5
    est gravis invidiae saepe ruina comes.

24. IN MARINAM

Docta minus, moechis ut erat contenta duobus,
    sic etiam bigis vecta Marina fuit:
nunc eadem solis agitur fastosa quadrigis,
    nunc igitur moechos bis capit illa duos.

25. IN TATIUM

Haud melior Tatio vir erat, nec amicior alter;
    hoc tolerabilior iam Calus; aula docet.
nam faciles nondum gustata potentia reddit,
    at prima prohibet plurima fronte pudor.
simplicitate sua sic virgo educta pudice         5
        lusus declinat, verbaque nuda nimis:
aptior haec tandem licet obtrectante labello
    basiolum discit reddere, parque pari;
inde manum tangi patitur, tectasque mamillas,
    nec refugit quamvis arctior instat amans.         10
ast Venerem simul illa sapit, tacitosque Hymenaeos,
    inpune et fieri perdita quaeque videt;
perfricta quid non audebit denique fronte,
    aut quem nequitiae ponet aperta modum?
pessimus ex pravo sic nascitur aulicus usu;         15
    nec mirum, cui non imperat una Venus.

26. IN ACERRUM

Cautus homo est, et Acerrus habet quot lumina quondam
VArgus, at haec dubie cuncta nihilve vident.

27. IN CALVUM

Ne quem nunc metuas in te atros scribere versus;
    nigrorem Aethiopi qui paret, ecquis erit?
perfosso quid opus nova figere spicula corde?
    quis dabit in misera pocula dira phthisi?
omnis cura tibi, Cale, sit de funere, tanquam         5
    mortuus, et speres iam bona verba licet.

28. AD LICINIUM

Vir bonus esse potest, Licini, cui foemina nulla
    imperat; at contra vir malus esse potest.

29. IN GAURUM

Causidicos in lite paras tibi, Gaure, peritos,
    quorum tu meritis munera nulla negas:
in morbo medicos contra conducis inertes,
    quamque potest minimo; sic tibi, Gaure, sapis?
haeredi siquidem rem, vitam nemo relinquet;         5
    haeredi potius vivitur, anne tibi?

30. IN PARDALUM

Ex quibus existunt animalia spagyrus iisdem
    dicit ali; verum est, id ratioque docet.
ex sale, mercurioque, et sulphure corpore constant,
    ut Paracelsiacae perstrepit aura scholae.
Pardalus idcirco chymicus tumidusque professor,         5
    pro modico modium iam solet esse salis;
idque agit assidue, magis ut se nutriat, inquit:
    sulphur sic utinam mercuriumque voret.

31. IN CORVINUM

Bassano multum debet Corvinus; honorem
    iure suo, gratum munificoque animum:
Bassanus ne hilum Corvino; qui male gratus
    cunctorum amisit mutua iura hominum.

32. IN HISTRICUM

Tritas rogo cur habeat Histricus vestes;
an deficit res, aut fides? negat: quaero
novis quid obstet? vestiarum non fert,
ait, qui adaptet sibi: timet titillari.

33. IN ALBIUM

An te quod pueri in via salutent
ignoti, gravis intumescis, Albi,
incedens veluti novus senator,
fixis vultibus, et gradu severo?
erras; non honor hic, metus profecto est;         5
nam tristis ferulae memor puellus
quid ni cogitet ex ineptiente
ista te gravitate paedagogum?

34. DE EPIGRAMMATE

Sicut ex acre piper mordax epigramma palato
    non omni gratum est: utile nemo negat.

35. IN CORVINUM

Quis non te, Corvine, omni iam munere dignum
    et gratum exemplo te celebrante feret?
nam Venerem tibi dat Galla, idque palam omnibus effers,
    tanti ne meriti non videare memor.

36. IN UTILITATE

Utilis est nulli semet qui negligit; omni
    vix usquam spreta est utilitate bonus.

37. IN NERVAM

Vinum amat, horret aquam; qua visa Nerva recurrit,
    ut solet a rabido morsus, Amate, cane.
porrecto vini cyatho fugitat canis; illi
    ostendas lympham quando fugare velis.

38. AD PONTICUM

Argus habet natos sex, nullam, Pontice, natam;
    vulgo si credis, sobrius Argus homo est.

39. AD COSMUM

Versum qui semel ut generat nullum necat, idem
    non numeris gaudet, Cosme, sed innumeris.

40. DE HENCRICO 4 FRANCORUM REGE

Henricum gladio qui non occidere posset,
    cultello potuit: parva timere bonum est.

41. AD SERENISSIMAM ANNAM REGINAM

Anna, tuum nomen si derivetur ab anno,
    nominibus quadrant annua quaeque tuis:
annua dona tibi debentur, et annua sacra;
    atque renascendi per nova secla vices.

42. AD EANDEM

Quatuor Anna elementa refert, venerabile nomen;
    divisis partes, Anna, tot annus habet.
Anna retro est eadem, sed non reflectitur annus;
    hic in se moriens, salva sed illa redit.

43. AD SERENISSIMUM CAROLUM PRINCIPEM

Scotia te genuit, cepit mox Anglia parvum;
    sed tu, quod spero, Carole, neuter eris.
unica te faciet nam magna Britannia magnum;
    nomina conveniunt factaqua magna tui.

44. AD AUGISTISSIMUM IACOBUM REGEM

Curta tuum cur haec metuunt epigrammata nomen?
    debetur famae maxima musa tuae.

45. AD CASTRICUM

Acceptum pro me perhibes te, Castrice, ludis
    admissum; pro te captus at eiicior:
esse mei similem non est tibi causa dolendi,
    sed me tam similem poenitet esse tui.

46. AD ROBERTUM CARAEUM EQUITEM AURATUM NOBILISSIMUM

Olim te duro cernebam tempore Martis,
    in se cum fureret Gallia, qualis eras.
teque, Caraee, diu florentem vidimus aula,
    dux, idem et princeps, dum tua cura fuit.
unus erat vitae tenor, et prudentia iuncta         5
    cum gravitate tibi sic quasi nata foret:
nec mutavit honos, nec te variabilis aetas;
    qui novit iuvenem, noscet itemque senem.

47. IN TUCCAM

Consuluit medicum de cordis Tucca tremore;
    morbum (proh) talem miles habere potest!

48. IN CACCULAM

Vulgares medici tussi febrique medetur,
    et vitiis quorum causa cuique patet.
morbi sed cerebri convulso corpore, vel cum
    non movet, exposcunt haud levis artis opem.
aemulus hinc causam defendit Caccula nullam         5
    quae iusta, aut bona sit; pessima sola placet.
hanc agit intrepide semper, victorque triumphat,
    tanquam is cuius ope est Attica pulsa lues.

49. DE TERMINIS FORENSIBUS

Anglorum iurisconsulti quatuor uno
    exposcunt anno, termini at iis duo sunt:
terminus a quo res trudunt, et terminus ad quem;
    mutua qui sumunt nomina saepe sua.

50. AD PONTICUM

Convivas alios quaeras tibi, Pontice; coeno
    lautius atque hodie tutius ipse domi:
nam me qui monuit vester modo rufus olebat
    ac si esset totus caseus, isque vetus,
et tostus decies; atqui hunc meus horret utervis         5
    suffitum genius; Pontice, coeno domi.

51. IN TABACCAM

Cum cerebro inducat fumo hausta tabacca stuporem,
    nonne putem stupidos quos vapor iste capit?

52. AD SABELLUM

Filia, sive uxor peccat, tua culpa, Sabelle, est;
    per se nulla bona est, nulla puella mala;
soli debetur custodi foemina quicquid
    in vita spurce, sive decenter agit.

53. DE GAURO

Nil dum facit temere, nihil facit Gaurus.

54. IN ACMEN

Est dives Titus, id fateris, Acme;
et te coniugio expetit misellam;
illum tu fugis, attamen beatum:
quare? non sapit, inquis; et quid inde?
an si quis prior est Vlysse coelebs,         5
non reddes, simul hunc sinu maritum
complexa es, stolidum magis Batillo?

55. IN GLAUCUM

Debilis eunuchus sit, sit castratus oportet;
    tam Glauco invisum est omne virile genus.

56. IN LAURENTIAM

Imberbi, si cui, Laurentia nubere voluit,
    invenit multos haec sibi fama procos;
impubes omnes, mora quos in amore pilosos
    reddidit; ignoto sic perit illa viro.

57. IN LALUM

Aedes Lalo amplae sat sunt, sed aranea telis
    immunis totas inficit, ille sinit.
quoque magis numero crescunt, gaudet magis, unus
    tetras bestiolas has amat atque fovet;
non tamen ut bellas; nec quod medicina pusillis         5
    vulneribus tela est; toxica nulla facit.
verum est cum muscis lis non medicabilis; illas
    insequitur demens, omnimodoque necat;
idque opus imposuit misero festiva puella,
    ala cui muscae laesus ocellus erat.         10

58. IN NERVAM

Dissecto Nervae capite, haud (chirurge) cerebrum
    conspicis; eia, alibi quaere; ubi? ventriculo.

59. AD APRUM

Causidicus qui rure habitat, vicina per arva
    si cui non nocuit, iam benefecit, Aper.

60. AD PONTILIANUM

Qua celebrata Lyco fuerant sponsalia luce,
    captus homo tota mente repente fuit:
idque velut monstri quid dimiraris? at illo
    quis non insanit (Pontiliane) die?

61. AD BERINUM

Vidisti cacodaemonem, Berine;
qua tandem specie? canis nigri, inquis.
vah; dicam melius, canem figura
vidisti cacodaemonis, Berine.

62. AD AULUM

Cum scribat nunquam Corvinus non satur, Aule,
    tantum ieiuni carminis unde facit?

63. AD LAURAM

Egregie canis, in solis sed, Laura, tenebris;
    nil bene fortassis non facis in tenebris.

64. AD PONTICUM

Re nulla genio cum pigro (Pontice) noster
    consentit genius; sed velut ignis aquae
miscetur, pariter suscepta negotia reptant
    invite, pariter somnus utrumque premit.
mens hebet, herba velut, vicino infecta veneno,         5
    tota mihi; vel ceu flamma repressa furit.
tale mihi tuus est solanum, Pontice, summus
    patronus Decius, nescio quale tibi.

65. DE HONORE

Qui plus quam vires tolerant subit amplior aequo,
    is merito dici possit honoris önow

66. AD SALUSTIUM

Hesterna tibi gratulor, Salusti,
de coena magis ob iocos inermes,
et suaves animo calente risus.
hausto non timide novo rubello;
quam de istis avibus quater sepultis,         5
selectis dapibus tuo palato;
quae mensa positae, sed expianda,
efflavere stygem, suoque nostrum
tetro nunc feriunt odore nasum.
sed me reprimo quamlibet gravatum,         10
nam res candida fama mortuorum est.

67. IN COSSUM

Condidit immenso puerilia membra sepulchro
filioli, multo marmore claustra tegens,
Cossus, quanta duos caperent satis ampla Typhaeos,
solus consilii conscius ipse sui.
ergo impar spectator opus miratur; at illud 5
ingenium authoris ceu levis umbra refert:
aedes qui tantas habitat miser, ut bene possent
cum turba proceres sustinuisse duos.

68. DE NUPTIIS

Rite ut celebres nuptias,
    dupla tibi face est opus;
praetendat unam Hymen necesse,
    at alteram par est amor.

69. AD GUILIELMUM CAMDENUM

Legi operosum iamdudum, Camdene, volumen,
    quo gens descripta et terra Brittana tibi est,
ingenii foelicis opus solidique laboris:
    verborum et rerum splendor utrinque nitet.
lectorem utque pium decet, hoc tibi reddo merenti,         5
    per te quod patriam tam bene nosco meam.

70. DE SUIS

Rerum quae nova nunc Britannicarum
exorta est facies? vetus recessit
prorsus sobrietas; gula, insolensque
cultu insania, futulisque pompa
pessundant populum manu potentem;         5
sic pauci ut bene de suoque vivant;
vixque ex omnibus invenire quenquam est
qui non accipit ipse foenus aut dat.

71. AD GLAUCUM

Exemplo quicquid fit, iustum creditur esse;
    exemplis fiunt sed mala, Glauce, malis.

72. DE MEDICIS

Gnarus iudicat aurifex metalla,
dat gemmis pretium et suum valorem:
doctos sed medicos, bene et merentes,
tantum ponderat imperita turba.

73. IN LIGONEM

Invideat quamvis sua verba Latina Britannis
    causidicis, docto nunc Ligo ferto equo.
et medici partes agit undique notus; Alenum
    scenarum melius vix puto posse decus.

74. DE SENECTUTE

Est instar vini generosi docta senectus;
    quo magis annosa est, acrior esse solet.

75. AD CALVUM

Insanos olim prior aetas dixit amantes;
    non sanos hodie dicere, Calve, licet.

76. AD MAURUM

Perpulchre calamo tua, Maure, epigrammata pingis;
    apparet chartis nulla litura tuis.
pes seu claudus erit, seu vox incongrua, nunquam
    expungis quidquam; tam tibi pulchra placent.
pulchra sed haec oculis ut sint, tamen auribus horrent;         5
    horrida vox omnis, lusce, litura fuit.

77. IN CINNAM

Notos, ignotos, celsos, humilesque salutat
Cinna; ioco populi dicitur ergo salus.

78. IN TUCCAM

Sit licet oppressus, licet obrutus aere alieno
Tucca, nihil sentit: quam sapit iste stupor!

79. IN NERVAM

Coctos Nerva cibos crate aut sartagine torret
    usque in carbonem; deliciasque vocat.
quid potius cuperet quam carbonarius esse
    helluo inops, cui plus quam caro carbo placet?

80. AD EURUM

Solas pauper amat Macer beatas,
lautas sed nimis atque fatuosas;
laudari cupit, Eure, non amari.

81. AD PONTICUM

Propria si sedes iecur est et fomes amoris,
    haud tuus esse potest, Pontice, sanus amor.

82. IN LIGONEM

Ligo Latine culnerarium potum
dicere volebat; vulverarium dixit.

83. IN DAEDALUM

Parva te mare navigasse cymba
magnum, Daedale, praedicas; quid ad me
cymba si Styga transmees eadem?

84. AD IUSTINIANUM

Vir bonus et minime vis litigiosus haberi,
    et lites coram iudice mitis ais,
non amo, nec temere cuiquam struo gratia causae
    maior ut accedat (Iustiniane) tuae.
invidiam, ah, nescis quantam tua candida verba,         5
    quas inimicitias, quae tibi bella parant,
quosve illic risus astantibus ipse moveres,
    damnans iuridicis utile litis onus,
quamque patet turbis bonitas tua: tres tibi scribent
    mane dicas aliqui; mox alii atque alii;         10
nec succrescenti posthac a lite quiesces,
    idque alieno etiam iudice: iamne tremis?

85. IN CACCULAM

Legis cum sensum pervertis, forsitan illud
    iure facis, sed non, Caccula, iure bono.

86. AD PAPILUM

Papile, non amo te, nec tecum coeno libenter,
nec tamen hoc merito fit, fateorque, tuo:
sed nimis ore refers miscentem tristia Picum
toxica, suspectum te tua forma facit:
anguillam quisquis timet, esse hanc autumat anguem         5
et non esse sciat, cogitat esse tamen.

87. IN LYCUM

Coniugio est iuctos qui separat execrandus;
pugnantes dirimi non sinit ergo Lycus.

88. IN BOSTILLUM

Magna Bostillus magnum se venditat aula;
aula magna tamen plus bovis olla capit.

89. AD EURUM

Non laute vivis, sed laete; negligis urbem;
    attamen urbani plenus es, Eure, ioci;
tam lepido tibi fit rus ipsa urbanius urbe,
    rusque tuum in se nil rusticitatis habet.

90. IN MATHONEM

Martis, ut affirmat, Veneres sed vulnere claudus
    it Matho, scit morbum dissimulare suum;
et fictum narrat, medico indulgente, duellum;
    prostrato inflictum sed sibi vulnus, ait.

91. IN MYRTILLAM

O dira pestis utriusque Myrtilla
sexus, liquescens dulcium ore Sirenum:
parumne ducis credulos amatores
si perdis omnes, artibus animos iisdem
quin optumarum polluas puellarum,         5
ut nulla propter te indole ex sua vivat
simul aure putrida hauserit tuos cantus?
o pestis omni pestilentior peste!
haud saeviit adeo Atticis senex Cous
a moenibus quam dupulit sacram tabem:         10
madore nec quae languido Britannorum
terrebat animos omnium nova strage;
crebrave sternutatione quae lues longe
grassata miseram solitudinem vidit;
nec enim parem poeticis inaudire est         15
scriptis, sed omnes una pestis haec pestes
superat, sit illa vera, sit licet ficta.

92. IN PSEUDOMEDICUM

Invento ex libro medicus qui creditur esse;
    fortunae, non is filius artis erat.

93. AD MANTALUM

Non satis est supra vulgus quod, Mantale, sentis,
    consilium si non exprimis ore gravi.
distinguit ratio a brutis, oratio sed nos
    inter nos, animae lux et imago loquens.

94. DE FRANCISCI DRACI NAVE

En Draci sicco tabescit littore navis,
    aemula sed sphaerae, pulcher Apollo, tuae.
illa nam vectus vir clarus circuit orbem,
    Thymbraeo et vidit vix loca nota deo.
cuius fama recens tantum te praeterit, Argo,         5
    quantum mortalem Delia sphaera ratem.

95. IN MORACHUM

Mors nox perpetua est; mori proinde
non suadet sibi nyctalops Morachus,
in solis titubans ne eat tenebris.

96. IN OBITUM HENRICI MAGNAE BRITANNIAE PRINCIPIS

Grandior et primis fatis post terga relictis,
    concipiens animo iam nova regna suo,
princeps corripitur vulgari febre Britannus;
    hinc lapso ut coepit vivere flore perit.
sic moriemur? ad haec ludibria nascimur? et spes         5
    fortunaeque hominum tam cito corruerint?

97. DE FRANCISCO DRACO

Nomine Dracus erat signatus ut incolat undas;
    Dracum namque anatem lingua Britanna vocat.

98. IN OBITUM IACOBI HUISII

Heu non maturo mihi fato, dulcis Huissi,
    occidis, heu, annis digne Mathusaliis;
occidis ex morbo quem fraus et avara Synerti
    saevitia ingenuit; cui mala multa viro
det Deus; et, lachrymis quotquot tua funera flerunt         5
    in diras versis, ira odioque necent.

99. IN BOSTILLUM

Audiit ut cuculos comedi Bostillus in aula
    moechus, abit metuens prospiciens sibi.

100. IN FANNIUM

Hispani bibit indies lagenam
vini Fannius; usque cruditatem
causatur stomachi; novem decemve
ante annis cucumem unicum quod edit
maturum minus; isthic, isthic usque         5
haerens ventriculum gravat, nec esse
Hispani immemorem sinit Lyaei.

101. IN APRUM

Impurus, sexu nec Aper scortator in uno,
    cum lotii clausus forte meatus erat,
sic periit; misero sua facta urina ruina est,
    it poenae causa in pene nocente fuit.

102. AD CALVUM

Non Anglos carnis defectu, Calve, bovinae
    Caletum Galli deseruisse ferunt,
sed condimenti quod profert acre Sinapi;
    hoc ioculoque sibi Gallia tota placet.
coccineo hanc hosti nuper cum dederet urbem,         5
    neutrius Gallo copia, crede, fuit.

103. IN CORVINUM

Effodiat sibi, Calve, oculos Corvinus, Homero,
    ut sperat, similis non tamen esse potest.

104. IN CINNAM

Daemonis effigie compressit Cinna puellam;
    deinde sacerdotem se facit; atque fugat
daemonium ut voluit; gravida sed virgine, nescit
    anne pater daemon, vel sacer hospes erat.

105. AD NAEVOLAM

Ebrius occurrit quoties tibi Naevola, vinum
    non nimium, dicis, sed bibit ille malum.

106. IN CALVUM

Divinas bona, Calve, tibi, sed sola futura
    semper; et haec semper sola futura puto.

107. AD EURUM

Vocem Lyctus habet parem cicadis,
aut qualem tenues feruntur umbrae
ad ripas Stygis edere eiulantes.
hunc si quis novus audiat loquentem,
exhaustum poterit phthisi putare;         5
ipsum sin oculis metit, Cyclopum
ceu spectans aliquem timebit auctis
membris horribilem, atque ventricosum.
vox tam disparilis fit unde, dicam?
sic, Eure, expediam: creasse mutum         10
naturam voluisse credo Lyctum;
errantemque dedisse semimutum.

108. AD EUNDEM

Mentem pervertit gravis ut iactura Metello,
    sic inopinatum Lysitelique lucrum.
harum quae maior fuerit dementia quaeris?
    damna ferens; curas nam petit, Eure, duas.

109. AD PONTICUM

Qualiscunque suam contemnit foemina famam,
    nullum, etsi decies, Pontice, iurat, amat.

110. IN LYCHEN

Graecia praeclare pulchras vocat élfesibo¤aw,
    quippe proci praestant munera, forma procos;
sed formosa Lyche vivit neglecta; quot alma
    nam Cytherea trahit, fusca Minerva fugat.

111. IN FLORAM

Omnia consciolis, bona tantum narrat amanti
    Flora; ita flacessit fama, virescit amor.

112. AD AREANAM

Quod sis casta (Areana) nego, deciesque negabo,
    credaris tota talis in urbe licet.
nam tuus insequitur dum putida scorta maritus,
    dum turpi, et vario ruptus amore perit:
crede mihi quotquot noti meretricibus illis         5
    sunt homines, noti sunt, Areana, tibi:
sive equites, seu magnatum de stemmate creti;
    ruris an urbis erit; pomifer, anne cocus;
omnes, mille licet, te sunt, o casta, potiti;
    omnium et in morbos sic vitiata ruis.         10

113. AD PONTICUM

Suspecto quid fure canes cum, Pontice, latrent
    dixissent melius, si potuere loqui?

114. AD LABIENUM

Nonnullis medicina placet nova, notaque sordet;
    sed tutas praefer tu, Labiene, novis.

115. IN ALBUM

Quem vitae cursum, quam spem, sortemve sequaris,
    quaerendo tremulus factus es, Albe, senex,
sic tumulo mox ut nequeas inscribere Vixi;
    embrioque, aut minus hoc, cum morieris, eris.

116. DE LYCORI ET BERNINO

Gratis non amat, et sapit Lycoris:
    moechae dat nihil, et sapit Berinus.

117. AD GALLAM

Cum loqueris resoni prodit se putrida nasi
    pernicies: si vis, Galla, placere, tace.

118. IN NERVAM

Et miser atque vorax optat sibi Nerva podagram,
    solis divitibus qualis adesse solet.
errat si putat id voti prodesse gulosis;
    nam quid lauta iuvat mensa, iacente fame.

119. AD PONTICUM

Femina +vindicta+ citiusne ardescit amore?
    Phoebo, si dicis, Pontice, maior eris.

120. AD LABIENUM

Vinum Theriacam magnam dixere vetusti
    authores; gratum est hoc, Labiene, tibi.
hinc te secure Baccho sine fine modoque
    imples; visceribus sanus an aeger idem est.
sed ne delires: dirum namque ipsa venenum         5
    Theriaca est, sumas si, Labiene, nimis.

121. IN LAUSUM

Lausus ut aeterna degit sub nube tabaccae,
    coniux ardenti sic sua gaudet aqua:
vir fumum, haec flammam bibit; infumata maritus
    tanquam perna olim, frixa sed uxor erit.

122. AD PONTICUM

Poenituisse Mydam voti sat constat avari,
    cumque cibus potusque aureus omnis erat.
nunc aurum sed eum potare chymista doceret,
    iratosque sibi ludere posse deos.
quid mirum tales auri si nectare lactet         5
    immunes morbis, diis similesque facit?
sed non diis similes sunt quos spes aurea fallit;
    quales sint igitur (Pontice) dissimiles.

123. IN AULUM

Ex speculo pictor se pinxit ut Aulus amicae
    dat tabulam; speculo mallet amica frui.

124. DE HENRICO PRINCIPE

Occubuit primis Henricus clarus in annis;
    nec spolium mortis, sed pudor ille fuit.

125. AD PARIDEM

Vt vetus adscivit sibi magna Britannia nomen,
    pingere se sexus caepit uterque, Pari;
haud sine vulneribus veteres tinxere Britanni
    corpora, divelli nec timuere cutem:
parcere sed Pictos sibi praecipit aula novellos,         5
    et tenera leves arte polire genas.
barbariem antiqui mores sapuere; recentes
    mollitiem; neutrum mi placet ergo, Pari.

126. IN VACCERAM

Damnatis quoties Vaccera turpe
immiscet ioculis, id esse dictum
non (ut velle videtur ore blaeso)
imprudenter ait, sed impudenter.

127. AD FURIUM

Sub medium culpae, Furi, cum coniuge moechum
prendit Aper; taurum iam vitulumne vocas?

128. AD BERINUM

Uxor quod nimium tua sit foecunda, Berine,
    conquereris; castae sic tamen esse solent:
addis ut implacido sit et ore, et more molesta,
    et pugnax; castae sic tamen esse solent:
quin aliis lepidam dicis magis atque benignam         5
    quam tibi: sic castae non tamen esse solent.

129. AD EURUM

Mortuus Hermus abhinc tribus est aut quatuor annis;
    immo vivit, ais; mortuus, Eure, mihi est.

130. AD CRISPUM

Mutua multa licet sestertia poscat amicus,
    maxima relligo est, Crispe, negare tibi.
sic numeras tamen ut lachrimis credaris obortis
    quod facis officii poenituisse tui.
nil tibi, Crispe, deest nisi digni vultus amici;         5
    nam, non ut decet, at quod decet usque facis.

131. AD CHLOEN

Mortales tua forma quod misellos
multos illaqueet, Chloe, superbis:
hoc sed nomine carnifex triumphet.

132. IN LABIENUM

Perdere cum voluit potuit Labienus; Hybernum
    virtute hac potuit perdere cum voluit.

133. IN BRUSSILIUM

Ardet Brussilii uxor histrionem;
is funambulam; utrinque flamma saevit,
nullo extinguibilis liquore, nullo.
primum grande nemos voravit, inde
villas tres, ovium greges, boumque         5
circum pascua tosta mugientum,
vix aula furor abstinet paterna;
et si fas miseris malum ominari,
tandem cum domino domum cremabit.

134. IN CACCULAM

Caccula, cum tu sis vetus accusator, adaugens
    crimina, quam causas daemonis instar agis!

135. IN CINNAM

Dic sapere, et sapiet; stupidum dic, Cinna stupescet;
    si furere, insanus; si premis, aeger erit;
dic modo, fiet idem quod dicis; nec simulare
    novit, habent vires verba veneficii.

136. AD CALVUM

Ne tibi, Calve, petas socios in amore fideles;
    si quod amas metuis perdere, solus ama.
nocte suo fidum domino domuique molossum
    una salax cogit prodere cuncta canis:
nocturni id fures norunt, quantumque libido 5
    tentabit firmam deiicietque fidem.

137. AD HARPALUM

Nec bene, nec belle, semper tamen, Harpale, cantas;
    artem disce, canes sic minus, at melius.

138. IN PORCUM ET NERVAM

Desinit auditis campanis meiere Porcus,
    sit vesica licet mole molesta gravi.
haud lotium contra, sonuit si fistula, fraenat
    Nerva; sed invito sic ruit omne, miser
ut penitus madeat; nec ei prodessse matella         5
    possit, ita audaces evocat imber aquas.
motus tam discors illis qua vi fit, Aquinas
    quaerat; nos risu res satis ipsa iuvat.

139. IN POETASTROS

Sulphure vicenda est prurigo poetica nullo;
    sed neque Mercurio, quem fugat illa deum.

140. DE GERMANIS

Germanus minime quod sit malus, efficit aequum
    tota quod explosis gens amat effugiis.
nam divirticulis cum lex laetabitur, ansam
    dat fraudi, multos nec sinit esse bonos.

141. IN GLAUCUM

Alas amisit Glaucus, draco nam fuit olim;
    nunc serpens factus nec leve virus habet.

142. IN APRUM

Septem civis Aper degit, tot et aulicos, annos;
    vivere scit melius quam, Labiene, mori.

143 IN CRISPINUM

Uxorem Crispinus habet, tamen indigus unam
    vix alit, extremam sensit uterque famem.
ipsam dives amat Florus, fremit ergo maritus,
    quanquam rivali nunc opus esse videt.
moechum saepe vocat, sed cum, qui sustinet, ipse         5
    qua fruitur, victu, vestibus, aere domum,
dispeream nisi sit vere Crispinus adulter;
    sponsus, qui sponsi munia Florus obit.

144. DE SUDORE BRITANNICO

Quid ni pestis sit sudor malus Angilica? cives
    Hybernis gaudent sole vigente togis.

145. AD THESPILEM

Inferius labrum cur mordes, Thespilis? illi
    ne noceas, si vis basia laeta tibi.
alterum iners cupido quamvis famuletur amanti,
    at magis hoc docta mobilitate placet.

146. AD PONTICVM

Quanto causidicum magis arguo, si malus idem est,
tanto plus laudo, Pontice, si bonus est.

147. AD GALLAM

An tua plus sitiat lingua, an plus, Galla, loquatur,
    ardua res dictu plenaque litis erit.
nam quoties sitit illa bibis; bene potaque garris;
    procreat unde novam multa loquela sitim.
dum bibis ergo invita taces, mora nec datur illi.         5
    indefessa anima sed bibis, aut loqueris.

148. DE LONDINENSIBUS

Sunt Londinenses Coritani, sivi Brigantes,
    seu Cambri; raros urbs alit ampla suos.
sic Londinates producit mixta propago,
    plurimus inter quos semicolonus erit,
aegre mutandus; partis nam foenore nummis         5
    quantum quisque potest praedia civis emit,
in rus festinans, aetas ni praepedit, ipse;
    haeredi saltem dant nova rura locum,
qui, semiurbanus, velut hermaphroditus habetur
    indigenis, nam nil rus nisi rure placet.         10
quippe canes, vel equos semper, vel aratra loquuntur;
    illis caetera sunt maxima barbaries.
o utinam civis tantum civilia tractet;
    rustica qui ruri non alienus erit. 149

149. AD ARETHUSAM

Cernitur in nivea cito, si fit, sindone labes;
    formosis eadem lex, Arethusa, datur.

150. AD IUSTINIANUM

Causidicos ditat, res perdit et una clientes,
    uno quae verbo est, Iustiniane, mora.

151. DE HOROLOGIO PORTABILI

Temporis interpres, parvum congestus in orbem,
    qui memores repetis nocte dieque sonos:
ut semel instructus iucunde sex quater horas
    mobilibus rotulis irrequietus agis:
nec mecum quocunque feror comes ire gravaris, 5
    annumerans vitae damna, levansque meae.

152. AD EURUM

Nec turpe lucrum, nec decus, nec in plebem
invida potestas, pulcrha sed poetarum
votum pudicum est fama; <nam> bonis meta
omnibus, at illis unica, et mera, et sola;
auferre quam merentibus furens nescit         5
vis vulnerata divitum: Aulus hinc vivit;
liberque Iunius, et amabilis Flaccus;
et vile quisquis vulgus, Eure, fastidit.

153. AD LABIENUM

Mentiri pro te servo si sis bonus author;
    pro se mentiri, cur, Labiene, vetas?

154. AD HAEMUM

Difficile est reperire fidem, si quaeris in aula,
    pene tibi delator tertius, Haeme, vir est.
talem pone novis nimium qui partibus haeret;
    officiosus homo est? insidiosus erit.

155. AD IUSTINIANUM

Quatuor et viginti Arthuri regia mensa
    convivas aluit; quaeque rotunda fuit.
mensis iam reges longis utuntur, at uni
    vix est conviviae, Iustiniane, locus;
Augustus toto cum maximus esset in orbe,         5
    illi convictor sat Maro gratus erat.
sed sine compare sit Maro, sic sine compare rex est
    delicias populus quem vocat ipse suas.

156. AD FAUSTINUM

Curvam habeat tua cervicem, Faustine, puella:
    sic, tanquam cupiat basia, semper erit.

157. AD IUSTINIANUM

Si quaeruntur opes, vel honores, sive voluptas,
    vix est qui fruitur, Iustiniane, satis.
nam satis est quicquid naturae sufficit; ultra
    quod poscit mens, est, Iustiniane, nimis.

158. IN HAEDUM

Causidicus bene dotatam cum duxerat Haedus,
    nulla viro vigilis cura clientis erat.
vere sed expleto, cum dote extinguitur uxor,
    desertoque animi detumuere novi.
hic parat omnimodis pulsos revocare clientes;         5
    nam nuc si causas non agit Haedus, egit.

159. AD EURUM

Qui compotorem sibimet proponit amicum,
    compos propositi non erit, Eure, sui.

160. AD GLUBUM

Haeres avari, Glube, foeneratoris
viperea qui nunc flagra flet tua causa,
praedia, age, vende, pasce scorta, scurrasque;
disperde maleparta alea, gula, luxu,
egensque quaeras foenore at triplo nummos;         5
instesque, licet irrideant trapezitae;
nec desine usque dum infimus rogatorum
te filium fateare foeneratoris.

161. AD AMATUM

Multas cum visit regiones Paetus et urbes,
    in patriam laete deinde receptus erat.
ut mos est, rogat hunc civis de mercibus, armis
    miles; de ruris rustica cura bonis;
aulicus ad vestes quod pertinet; aulica fucos,         5
    atque oleum talci; singula quisque sua:
solus qui solo nutritur iure Britanno,
    externa de re quaerit, Amate, nihil.

162. IN TUCCAM

Plus aequo gladio pacis qui tempore credit,
    Tucca, suo, gladio sed sine, saepe perit.

163. AD LUCIAM

Lucia, vir nihili est qui quanti virgo sit aeris
    curat: venalem sic sibi quaerat equum.
nequicquam magna certant de dote puellae,
    plus aero innuptas vita pudica beat.

164. IN CACCULAM

Acturus causas amisit Caccula vocem,
    inter praecones illico quaerit eam,
causidicosque illos qui vociferare solebant
    ingenti strepitu; deserit inde forum,
foemellasque rogat sua quae venalia clamant,         5
    urbnais servis deinde molestus erat;
turrim mox adiit, cunctos rogitansque, locusque
    omnes vestigans: vox tamen usque latet.
bombarda tandem, quae turrim evertere posset,
    explosa, inventa Caccula voce redit.         10

165. DE SERVO SUO

Servo iter ingressus gladium committo ferendum;
    mox soli atque omni cum sine teste sumus,
"aurum, noster ait, "gestas, here; nec latet, id iam
    auferre armati vis ab inerme potest;
factum quis prodet? dominum spoliare sed absit;         5
    sed facilis res est, si volo; nolo tamen."
"credo," aio, et laudo pro tempore; pergit ineptus
    dicere qualis hero quamque fidelis erit.
inde domum laetus redeo, gladioque recepto
    eiicio vacuum, despicioque fidem;         10
parque pari referens, "fidum te sensimus, inquam,
    et retinere licet, si volo; nolo tamen."
nam neque credendus, nec habendus, talia servus
    aut qui concipere, aut non reticere, potest.

166. AD HAEDUM

Ignarum iuvenem nudum cur trudis in urbem?
    neglecto caecum quis duce tentat iter?
Gnossia non totidem domus erroribus, Haeme,
    fallax, his filo quamlibet esset opus,
aetati crudae quot vita urbana tenebras 5
    obiicit, impuras et sine luce vias.
ne duce destituas titubantem nocte dieque
    filiolum, salvum si cupis, Haeme, tibi.

167. AD LABIENUM

Tres novit, Labiene, Phoebus artes,
ut narrant veteres sophi; peraeque
quas omnes colui, colamque semper:
nunc omnes quoque musicum, et poetam
agnoscunt, medicumque Campianum. 5

168. AD CALATHEN

Graecas, Latinas, litterasque Gallicas
laudo: puellae lingua sed si sit bona,
cur uteretur, Calathe, alia quam sua?

169. IN NAEVOLAM

Tres est pollicitus rationes Naevola Cinnae,
    nummos qui nollet reddere. reddit eas:
nil quod debetur prima; altera nil quid haberet;
    tertia non presto est: Naevola debet eam.

170. AD EURUM

Pro patria si quis dulci se dixerit, Eure,
    velle mori, ridens ut sibi vivat, ais,
civis avarus; et ut servetur Caccula rostris;
    splendeat ut picta veste rotaque Calus.
sic tu; pro patria fortis cadet attamen omnis;         5
    si bona sit, merita est; sin mala, dulce mori.

171. IN CRASSUM

Crassus ab urbe profecturus, quam firmiter haerens,
    ludorum causa, desidiosus amat:
tres licet haud ultra noctes sit rure futurus,
    idque absolvat iter dimidiata dies:
sollenen ad caenam primos invitat amicos,         5
    ceu natitaliam quam celebrare parat;
magna cum pompa, curva resonante sedetur
    buccina, et in vitrum plena refusa salus,
convivas aequo quae iure perambulat omnes;
    auspicium foelix hinc sibi sumit iter.         10
Crassus at extremis tanquam rediturus ab Indis,
    mox testamentum perficit; inde nova
nata salus, reditum faustum quae spondet amico;
    postremo edictum tempus euntis erat;
Maiae nimirum (coelo suadente) calendis         15
    exibit; nonae iamque Decembris erant.

172. AD LOLLIUM

Ut locupleti addat pauper, praepostera res est:
    divitis est, Lolli, gloria sola, dare.

173. AD LAURAM

Singula dum miror tua labra, oculosque, genasque;
    quicquid id est verbis, Laura, modesta premis.
crines sin laudo, perfusa rubore silescis;
    quam misere non hos esse fatere tuos.

174. AD PONTICUM

Hic, illic, et ubique, et nullibi, Pontice, lex est;
    cumque tenes vinctam te latebrosa fugit.
pauciloqua antiquis constabat certa Britannis;
    at nunc ambigua est lex sine lege loquens.

175. AD AFRAM

Calcat sublimis vulgaria verba poesis,
    nec narrat, sed res ambitiosa creat.
ludere si libet, aetatis sibi reddere florem,
    par Hecubae quanquam sis, prius, Afra, valet,
quadrupedis pigrae quam ros, cerussave inuncta,         5
    vel minium Venetum, fulva vel empta coma;
dentes seu vere quos inserit Argus eburnos,
    totaque mangonis pharmacoooea Lami.
suaviter illa tibi canet optatos Hymenaeos,
    et gratis faciet; quod tamen, Afra, veta:         10
oscula det iuvenis, sed anus ferat aurea dona,
    carminibus celebris quae cupit esse bonis.

176. AD ALBERICUM

Res est quemlibet una quae benignum
et gratis facere (Alberice) possit;
nullum laedere, quamlibet merentem.

177. IN LARGUM

Vendit Largus oves, laudatque emptoribus illas
    ut teneras; teneras sed sibi laudat aves.

178. AD CAROLUM FITZGEOFRIDUM

Iamdudum celebris scriptorum fama tuorum,
    in me autem ingenue non reticendus amor,
frustra obnitentem si non fortuna vetasset,
    in veteres dederat, Carole, delicias:
haec tibi qualiacunque tamen nova lusimus, ut nos         5
    usque amplecteris non alieno animo.

179. AD STELLAM

Vis, Stella, nomen inseri nostris tuum
    compendiosis versibus?
an sat tibi est, o delicata, sidera
    inter minora si mices?

180. AD EDOARDUM MYCHELBURNUM

Immemor o nostri quid agis? nec enim tibi magnus
natalis frustra rediit, monitorque vetustae
semper amicitiae novus, et iam debitor annus;
accipe nostra prior, tenui sed carmina cultu,
qualia sunt domini longo de funere rapta;         5
posterior tua si compti quid musa resolvet,
festinans lepido quod portet epistola versu,
unicus antidotos facile exuperaveris omnes.
haec pauca interea, leve tanquam munus, habeto,
quae novus ex usu merito tibi destinat annus,         10
iusque sodalitii officio quocunque tuetur.
quanta sit horrifici Iovis inclementia cernis;
ut valeas lignis opus est; et si sapis, ipsi
cum falce, et tento nolles parsisse Priapo.

181. IN GLAUCUM

Tempore mitescit quantumvis fructus acerbus;
    fitque sapor gratus, qui modo crudus erat.
at Glaucus quanto evadit maturior annis,
    austerus tanto fit magis atque magis.
coniugis exemplo iam desinat esse malignus;         5
    nam suavis, lepida est, nec gravis illa viris.

182. AD RUTHAM

Non satis hoc caute dixti modo, Rutha, sorori,
    te tam formosam non pudet esse levem?
illud nam dictum subito sic laesa retorsit,
    te non formosam non iuvat esse levem.

183. IN GAURUM

Perpetuo loqueris, nec desinis; idque molestum
    omnibus est, et scis; sed tibi, Gaure, places.

184. IN AURICIUM

Haud quenquam sinis, Aurici, te adire,
quantumvis humili adlocutione;
at nos alloquimur poli utriusque
rectorem, et rutila manu tonantem:
an non tu nimium tumes, sacerdos?         5

185. IN HERENNIUM

Alcinoo mortem toties minitatus (Herenni)
    cur occurrenti postea mitis eras?
effraenem quamvis nequeas compescere linguam,
    at te iam video posse tenere manum.

186. AD AUGVSTISSIMUM CAROLUM MAGNAE BRITANNIAE PRINCIPEM, WALLIAE PRINCIPATUM PRO VETERI RITU AUSPICATVRUM, DIE 4 NOVEMBRIS

Laetus Britannis, ecce, festinat dies,
    quintumque nunc praeoccupat
sacrum Novembris; perge, ter beata lux,
    quam festa signabit nota.
maturus annis, mente nec princeps minor        5
    Britanniarum Carolus,
ornandus hodie regiis insigniis,
    exibit ut sponsus novus,
puris ephaebis cinctus, et procerum choro,
    ceu gemma pompa in aurea;        10
exceptus hilari confluentum murmure,
    clarisque vulgi plausibus.
prodi, o beate, rem capesse publicam,
    umbra nimis torpes diu:
vestigiis iam assuesce maiorum inclytis        15
    praestantioris aemulus.
pulchram tibi hic sit primus ad famam dies;
    at nemo norit ultimum.

187. AD MAGNAM BRITANNIAM

Reddidit antiquum tibi, magna Britannia, nomen
    rex magnus, magnos dum facit ille suos.

188. DE REGIS REDITU E SCOTIA

Nil Ptolomaeus agit, caelique volumina nescit,
    nam nunc a gelido cardine (Phoebe) redis,
et veris formosa rosis Aurora refulget;
    hunc, precor, aeternum reddat Apollo diem.

189. AD AMPLISSIMUM TOTIUS ANGLIAE CANCELLARIUM, FRANCISCUM BACONUM

Debet multa tibi veneranda (Bacone) poesis
    illo de docto perlepidoque libro,
qui manet inscriptus Veterum Sapientia; famae
    et per cuncta tuae secla manebit opus;
multaque te celebrent quanquam tua scripta, fatebor        5
    ingenue, hoc laute tu mihi, docte, sapis.

190. AD EUNDEM

Patre, nec immerito, quamvis amplissimus esset,
    amplior, ut virtus, sic tibi crescit honor.
quantus ades, seu te spinosa volumina iuris,
    seu schola, seu dulcis Musa (Bacone) vocat!
quam super ingenti tua re Prudentia regnat,         5
    et tota aethereo nectare lingua madens!
quam bene cum tacita nectis gravitate lepores!
    quam semel admissis stat tuus almus amor!
haud stupet aggest mens in fulgore metalli;
    nunquam visa tibi est res peregrina, dare.         10
o factum egregie, tua (rex clarissime) tali
    gratia cum splendet suspicienda viro!

191. AD HYMETTUM

Sis probus usque licet, timidus tamen ipse tepsum
    deseris, obsequio debet inesse modus,
vilis erit cunctis sibi qui vilescit, Hymette;
    non omnis pudor aut utilis aut bonus est.

192. AD EDOARDUM MYCHELBURNUM

Nostrarum quoties prendit me nausea rerum,
    accipio librum mox, Edoarde, tuum,
suavem qui spirat plenus velut hortus odorem,
    et verni radios aetheris intus habet.
illo defessam recreo mentemque animumque,         5
        ad ioca corridens deliciasque tuas;
haud contemnendo vel seria tecta lepore,
    cuncta argumentis splendidiora suis.
haec quorsum premis? ut pereant quis talia condit?
    edere si non vis omnibus, ede tibi.         10

193. AD SITIM

Sitis malorum pessimum,
aegris molestum sobriis,
sanis inutile ebriis,
si sanus ullo sit modo
qui non nisi ut bibat, bibit,         5
semper palude plus madens,
sig. B 12v sitiens tamen nosta magis
multa arena solibus.
nunc est benigna ut sis, Sitis,
bustis avari Castoris         10
diesque noctesque assidue,
qui te volens vivens tulit;
consort amicum protege,
picto sedens in marmore;
qui nubilo caelo cave         15
ne sic madescat, Castoris
ut ossa sicca perluat;
sed unicum te sentiat
qui te colebat unicus,
sorore cum tua Fame:         20
at non amantem me tui
cum febre pariter desere,
Sitis, malorum pessimum.

194. AD LUPUM

Nemo virtutem non laudat, saevit et idem
    in vitium, hoc hominum sed, Lupe, more facit.
nam quis ob hoc drachmam virtuti praebet egenti?
    aut in se vitium non amat, atque fovet?

195. AD EURUM

Insanum cupidis labris ne tange Lyaeum;
    sic minus audentem te trahet, Eure, Venus.
nec Veneri indulge, quamvis bona forma vocabit;
    nam minus in votis sic tibi Bacchus erit.

196. AD GALLUM

Quod nemo fecit sanus, neque fecerit unquam,
    tu facis, invideas cum mala, Galle, Fabro;
sollicitus domini quod nunc terit atria magni;
    at nescis hac quam conditione perit;
qui soli parat usque adeo servire patrono,         5
    ut non prospiciat libera tecta sibi.
idque cavet dominus, modice dum plurima donat;
    perpetuo, at parco fomite spemque levat.
vixque solubilibus vinctum tenet usque catenis,
    exercens variis nocte dieque modis,         10
de libertatis nequando cogitet usu.
    iam vice vis fungi, livide Galle, Fabri?

197. AD LECESTERLANDIUM

Amplis grandisonisque, Lecesterlandie, verbis
    implacibiliter vociferare soles,
uxor dum queritur quod fit tibi curta cupellex;
    fibula sed verbis aequiparanda tuis.

198. AD HIPPUM

Quanquam non simplex votum, facis attamen unum;
    nam praeter vinum nil petis, Hippe, bonum.

199. AD FAUSTINUM

Da mihi, da semper, nam quod, Faustine, dedisti
    esse datum nollem; res cito parva perit.
sin taedet, dandoque vilis imponere finem,
    da semel, ut nunquam cogar egere datis.

200. AD PHLOEN

Quid custodita de virginitate superbis,
    iam licet annumeris ter tria lustra, Phloe?
intactam nam te cum vix tria lustra videbas,
    haud potuit cassa vendere lena nuce.
gloria virginitas formosis, dedecus aeque         5
    turpibus est, aetas si sit utrique gravis.

201. AD VOLUMNIUM

Rident rusticulam, anseremque multi,
ignavos asinos, oves, bovesque;
at non est homine imperitiore
irridendum animal magis, Volumni;
tanto ridiculos magis, Volumni, est,         5
quanto plus sapere obtinet videri.
nam quis non medicum excipit Ligonem,
vectum quadrupede, intimis chachinnis,
Coum qui colit atuqe Pergamenum?
multis sed sapit, imperatque multis         10
ut vitae dominus, tremorque mortis.
tanto ridiculus magis, Volumni, est.

202. AD MYCILLUM

Nullos non laudas, Suffenos, sive Cherillos,
    seu quos in circo cruda iuventa legit;
candidus hinc censor dici contendis, at omnes
    qui laudat, nullum laude, Mycille, beat.

203. AD FURIUM

Semper ad arma soles, Furi, clamare; cubili
    sive lates, seu te compita plena vident.
sed nunquam profers Veneris sint, Martis an arma;
    utcunque infoelix, te duce, miles erit.

204. AD HELYN

Captat amatores quoties se dicit amare;
    fallax obsequium est; non amat, hamat Helys.

205. AD VINCENTIUVM

Dum placeo tibi, Vincenti, mea plurima poscis
    mutua, te simul ac ceperit ira levis,
mox eadem quamvis male custodita remittis;
    lucrum est, Vincenti, displicuisse tibi.

206. IN HEBRAM

Difficilis non est, nec amantem respuit unum;
    unum vero unum vix amat Hebra diem.

207. AD CACCULAM

Dicere te invitum cuiquam male, Caccula, iuras;
    invitus tune es (Caccula) causidicus?

208. AD CALVUM

Lingua proterva, rapax manus, et gula, Calve, profunda;
    haec tria sunt Davi commoda sola tui.
illo praetereunte fremunt quacunque molossi;
    sentit et in primo limine nostra canis.
adveniente coci removent patinasque cibosque         5
    arctius et retinet pallia quisque sua.
audito fugitant foemellae; Caccula quamquam
    natus litigiis, illius ora timet.
saepe domi ne te nunc visam terret imago
    Orci, nam servat Cerberus ipse fores.         10
diis genitos quaeras, hunc ni dimittis, amicos,
    clavisque accinctos Amphitrioniades.

209. AD PHILOCHERMUM

Quaeris tu quare tibi musica nulla placeret;
    quaero ego, cur nulli tu, Philocherme, places?

210. AD DOCTOS POETAS

Nullus Maecenas dabit hac aetate poetis
    ut vivant; melius sed bona fama dabit.

211. AD RUSTICUM

Rustice, sta, paucis dum te moror, auribus adsis;
    dic age, cuias es? Salsburiensis, ais?
Pembrochi viduam num tu Sidneida nosti?
    non: saltem natos? cum sit uterque potens;
a thalamis alter regis celeberrimus heros;         5
    alter at in thalamis? proh tenebrose, negas?
inclitus ergo Senex Hertfordius an tibi notus?
    tantumdem: coniux quid speciosa senis?
non: non? anne tuum scis nomen? si id quoque nescis,
    caetera condono hac conditione tibi.         10

212. AD CACCULAM

Causidicus tota cum sis notissimus urbe,
    atque alienas res irrequietus agas,
ducere cur cessas uxorem, Caccula? lites
    non est ut fugias, litigiosus homo es.

213. AD CALVUM

Atrioniam ut pulchram laudas, ut denique bellam,
    at minor hac Rhodius forte colossus erat.
et capite, ac humeris superaret Amazonas omnes;
    ad quam, si confers, Penthesilea foret
qualis cum vetula pappat nutrice puella;         5
    sola gigantei est germinis illa fides.
cum video, spectrum videor mihi (Calve) videre,
    et vix luminibus cernere vera meis.
cuius ne temere attentes tu basia, totum,
    eius in os poterit nam caput ire tuum.         10

214. DE SACRA DOTE

Verba sacerdotem duo constituunt, sacer, et dos;
    saepe sed occurrit vir sine dote sacer.

215. AD RUFUM

Quos toties nummos oras, tibi, Rufe, negare
    relligio est; gravius, sed dare, forsan erit.
nam meus infaustus cunctis solet aureus esse,
    et semper damni plus mea dona ferunt.
conciet hinc Bacchus, vel fallax alea bellum;         5
    labe vel asperget non bene parta Venus;
omnia sponte sua mala quae vitabit egestas:
    nescis quas turbas plena crumena dabit.
damnosos iuveni currus invitus Apollo
    concessit, nummos sic tibi, Rufe, nego.         10
nec promissa deus potuit revocare nociva,
    sed tibi promitto, sed tibi dono nihil.
tu fortunatos qui prosint, quaere patronos;
    ast ego, ne noceant nostra, cavebo tibi.

216. AD GALLUM

Perdidit ebrietas multos, tibi proficit uni,
    Galle, licet valide membra caputque gravet.
hinc morbum simulas et acuta pericula lecto
    postridie stratus vix animamque trahens;
tunc inimicias componis et eximis iris         5
    expositum pectus sollicitumque metu,
et pacem accitis evincis ab hostibus. omnes
    expiraturis nam decet esse pios;
deinde reviviscis cuncto securus ab hoste,
    et Martem Bacchum fallere, Galle, doces.         10

217. AD CACCULAM

Quae speciem instaurant partes has, Caccula, verum est
    ad speciem quod habes; nec tamen ad speciem.

218. AD STELLAM

Pictor formosam quod finxit, Stella, Minervam
    carpis; at hoc similis fit magis illa tibi.

219. AD PONTICUM

Uxorem nosti Camerini, (Pontice) quam sit
    toto deformis corpore et ore tetro:
casta tibi visa, et merito; sed moecha reperta est;
    hanc vir hesterno prendit adulterio.
proh, quantum saevisse putas? nil, Pontice, laetus         5
    ipsam sed laudans coepit amare magis;
nam credebat, ait, turpem prius; atque adeo ut, se
    praeter, qui ferret tangere nemo foret.

220. AD BLANDINUM

Immemor esse tui dicor, Blandine, mearum
    nulla tuum siquidem pagina nomen habet.
sed Blandine, iterum atque iterum, Blandine legaris,
    ne, Blandine, ferar non memor esse tui.

221. AD MARIANUM

Prudens pharmacopola saepe vendit
quid pro quo, Mariane, quod reprendis.
hoc tu sed facis, oenopola, semper.

222. AD THOMAM MUNSONIUM, EQUITEM AURATUM ET BARONETUM

Quicquid in adversis potuit constantia rebus,
    Munsoni, meritis accumulare tuis
addidit, et merito victrix dea, iamque sat ipse
    fama et fortunis integer amplius eris.

223. AD EUNDEM

Ne te spes revocet nec splendor vitreus aulae;
    in te, Munsoni, spes tua maior erit.

224. AD GULIELMUM STRACHAEUM

Paucos iam veteri meo sodali
versus ludere, musa, ne graveris,
te nec taedeat his adesse nugis,
semper nam mihi charus ille comptis
summus Pieridum unicusque cultor.        5
hoc ergo breve, musa, solve carmen
Strachaeo veteri meo sodali.

225. AD LECTOREM

Fit sine lege liber, salvo cui demere toto
    particulas licet, aut apposuisse novas.
sat, lector, numeri; numeris si sat tibi factum est;
    cui numeri potius, quam numerosa placent.