Inspicienda nobis et tractanda est, charissimi, uisio ista, quam dominus demonstrauit in monte. ipsa est enim de qua dixerat: "amen dico uobis, quia sunt hic quidam de circumstantibus, qui non gustabunt mortem, donec uideant filium hominis in regno suo." inde coepit lectio quae recitata est. "dum hoc dixisset, post dies sex assumpsit tres discipulos, Petrum, Ioannem et Iacobum, et ascendit in montem." ipsi tres erant quidam de quibus dixerat, "sunt hic quidam qui non gustabunt mortem, donec uideant filium hominis in regno suo." non parua quaestio est. neque enim ille mons, regnum erat comprehensum. quid est mons ei qui possidet coelum? quod non solum legimus, sed etiam oculis cordis quodam modo uidemus. regnum suum dicit, quod multis locis appellat regnum coelorum. regnum autem coelorum est regnum sanctorum. "coeli" enim "enarrant gloriam dei." de quibus coelis dictum est continuo in psalmo, "non sunt loquelae neque sermones, quorum non audiantur uoces eorum. in omnem terram exiit sonus eorum, et in fines orbis terrae uerba eorum." quorum, nisi coelorum? ergo apostolorum, et omnium uerbi dei fidelium praedicatorum. regnabunt coeli cum eo qui fecit coelos. hoc ut ostenderetur, uidete quid factum est.

dominus ipse Iesus resplenduit sicut sol; uestimenta eius facta sunt candida sicut nix: et loquebantur cum eo Moyses et Elias. ipse Iesus quidem, ipse splenduit sicut sol, se lumen esse significans quod illuminat omnem hominem uenientem in hunc mundum. quod est iste sol oculis carnis, hoc ille oculis cordis: et quod iste carnibus, hoc ille cordibus. uestimenta autem eius, ecclesia eius. uestimenta enim nisi ab induto contineantur, cadunt. horum uestimentorum quaedam quasi nouissima fimbria Paulus fuit. ipse enim dicit, "ego enim sum minimus apostolorum:" et alio loco, "ego sum nouissimus apostolorum." in uestimento autem fimbria est nouissima et minima. proinde sicut illa mulier quae sanguinis fluxum patiebatur, tacta domini fimbria, salua facta est: sic ecclesia quae ex gentibus uenit, Paulo praedicante saluata est. quid mirum si per candida uestimenta signatur ecclesia, cum audiatis Isaiam prophetam dicentem, "et si fuerint peccata uestra sicut phoenicium, tanquam niuem dealbabo?" Moyses et Elias, id est, lex et prophetae quid ualent, nisi cum domino colloquantur? nisi domino perhibeant testimonium, quis leget legem? quis prophetas? uidete quam breuiter hoc apostolus ait: "per legem enim cognitio peccati: nunc autem sine lege, iustitia dei manifestata est;" ecce sol: "testificata a lege et prophetis; } ecce splendor.

uidet hoc Petrus, et humana sapiens tanquam homo: "domine, bonum est," inquit, "nos hic esse." taedium patiebatur a turba, inuenerat solitudinem montis; ibi habebat Christum panem mentis. utquid inde discederet ad labores et dolores, habens in deum sanctos amores, et ideo bonos mores? bene sibi uolebat esse: unde et adiunxit, "si uis, faciamus hic tria tabernacula: tibi unum, Moysi unum, et Eliae unum." ad haec dominus nihil respondit: sed tamen Petro responsum est. haec enim eo loquente, nubes lucida uenit, et obumbrauit eos. ille quaerebat tria tabernacula: nobis unum esse, quod humanus sensus diuidere cupiebat, responsum coeleste monstrauit. uerbum dei Christus, uerbum dei in lege, uerbum in prophetis. quid, Petre, quaeris diuidere? magis te oportet adiungere. tria quaeris: intellige et unum.

nube ergo obumbrante omnes, et quodam modo eis faciente unum tabernaculum, sonuit et uox de nube dicens: "hic est filius meus dilectus." ibi erat Moyses, ibi Elias: non est dictum, hi sunt filii mei dilecti. aliud est enim unicus, aliud adoptati. ille commendabatur, unde lex et prophetae gloriabantur. "hic est," inquit, "filius meus dilectus, in quo mihi bene complacui; ipsum audite." quia et in prophetis ipsum audistis, et in lege ipsum audistis. et ubi non ipsum audistis? hoc audito, illi ceciderunt in terram. iam demonstratur nobis, in ecclesia regnum dei. hic dominus, hic lex et prophetae: sed dominus tanquam dominus: lex in Moyse, prophetia in Elia; sed ipsi tanquam serui, tanquam ministri. ipsi tanquam uasa: ipse tanquam fons. Moyses et prophetae dicebant et scribebant: sed de illo implebantur quando fundebant.

dominus autem porrexit manum, et excitauit iacentes. deinde "neminem uiderunt, nisi solum Iesum." quid sibi hoc uult? audistis, cum apostolus legeretur, quia "uidemus nunc per speculum in aenigmate, tunc autem facie ad faciem." et linguae euacuabuntur, quando uenerit illud quod modo speramus et credimus. quod illi ergo ad terram ceciderunt, hoc significauerunt, quod morimur: quia dictum est carni, "terra es, et in terram ibis." quando uero eos dominus erexit, resurrectionem significauit. post resurrectionem utquid tibi lex? utquid tibi prophetia? ideo non apparet Elias, non apparet Moyses. remanet tibi, "in principio erat uerbum, et uerbum erat apud deum, et deus erat uerbum." remanet tibi, ut sit deus omnia in omnibus. ibi erit Moyses; sed iam non lex. uidebimus ibi et Eliam; sed iam non prophetam. lex enim et prophetae testimonium perhibuerunt Christo, quia oporteret eum pati, et die tertia resurgere a mortuis, et intrare in gloriam suam. ubi completur illud quod suis dilectoribus repromisit: "qui diligit me, diligetur a patre meo, et ego diligam eum." et quasi diceretur, quia diliges eum, quid illi dabis? "et ostendam me ipsum illi." magnum donum, magna promissio. non tibi seruat deus praemium aliquod suum: sed se ipsum. auare, quare tibi non sufficit quod Christus promittit? tu diues tibi uideris; et si deum non habes, quid habes? alter pauper; et si deum habet, quid non habet?

descende, Petre: requiescere cupiebas in monte, descende, praedica uerbum, insta opportune, importune, argue, hortare, increpa, cum omni longanimitate et doctrina. labora, desuda, patere aliqua tormenta: ut quod in candidis uestimentis domini intelligitur, per candorem et pulchritudinem rectae operationis in charitate possideas. in laude enim charitatis, cum apostolus legeretur, audiuimus, "non quaerit quae sua sunt. non quaerit quae sua sunt;" quoniam donat quae possidet. alio loco periculosius dictum est, si non intellexeris. secundum enim ipsam charitatem praecipiens apostolus fidelibus membris Christi, ait: "nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius est." auaritia namque hoc audito, fraudes parat, ut in negotio quasi alienum quaerens, aliquem circumueniat, et quaerat non suum, sed alienum. compescat se auaritia, procedat iustitia: audiamus, et intelligamus. charitati dictum est, "nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius." uerum tu, auare, si resistas, et magis ad hoc praeceptum redigis, ut alienum concupiscas; perde tuum. sed quomodo te noui, habere uis et tuum et alienum. fraudem facis, ut habeas alienum: furtum patere, ut perdas tuum, non uis quaerere tuum, sed tollis alienum. quod si facis, non facis bene. audi, o auare, ausculta: apostolus tibi alio loco apertius exponit hoc quod dixit, "nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius." ait de se ipso: "ego autem non quaerens quod mihi utile est, sed quod multis, ut salui sint." hoc Petrus nondum intelligebat, quando in monte uiuere cum Christo desiderabat. seruabat tibi hoc, Petre, post mortem. nunc autem ipse dicit: descende laborare in terra, seruire in terra, contemni, crucifigi in terra. descendit uita, ut occideretur; descendit panis, ut esuriret; descendit uia, ut in itinere lassaretur; descendit fons, ut sitiret: et tu recusas laborare? noli tua quaerere. habe charitatem, praedica ueritatem: tunc peruenies ad aeternitatem, ubi inuenies securitatem.